انتقاد گوشی
سامسونگ گلسی نوت4
جسارت
شرکت سامسونگ در تولید گوشی‌های با ابعاد بزرگ (فبلت) در نزد کاربران جهان
به هیچ عنوان فراموش نمی‌شود. شرکتی که برای نخستین بار و در سال 2011
میلادی از نخستین فبلت خود و جهان به نام گلکسی نوت N7000 پرده برداشت.
شاید تا قبل از رونمایی این محصول، کاربران با واژه فبلت آشنا نبودند و این
شرکت کره‌ای سامسونگ بود که مردم را با دسته‌ی جدید «فبلت‌ها» آشنا نمود.
بنابراین بدون هیچ شک و شبهه‌ای باید سامسونگ را آغازگر و صد البته پیشرو
در زمینه‌ی فبلت‌ها دانست.
به واقع تولید گوشی 5.3 اینچی (و بزرگ‌تر از آن) در سال 2011 میلادی امری عجیب و غریب و مضحکه آمیز برای کاربران به حساب می‌آمد که سامسونگ جسور دست به تولید آن زد که با انتقادات و تمسخرهای فراوانی از سوی شرکت‌های مختلف روبرو شد. اما اکنون یعنی در سال 2014 میلادی، نه تنها تولید چنین گوشی‌های بزرگی مسخره آمیز نیست، بلکه کاربران از این قضیه کاملا استقبال می‌کنند.
مطمئنا شما هم در طول چند سال اخیر، از استقبال خوب و فروش فوق‌العاده‌ی گوشی‌های نوت سامسونگ باخبر شده‌اید. به واقع این دلایل، به تنهایی سبب شدند تا شرکت سامسونگ به این راه درست ادامه دهد و خط تولید گوشی‌های نوت خود را به ایستگاه چهارم برساند. ایستگاهی که قرار است این شرکت به مدت یک سال در آن توقف نماید و فروش خوبی را از آن بدست آورد. سامسونگ گلکسی نوت 4، در دوازدهمین روز از آخرین ماه فصل تابستان سال 93 خورشیدی در شهر برلین و در طی مراسم جهانی IFA معرفی گردید. مراسمی که سامسونگ علاوه بر نوت 4، از گوشی پر سر و صدای دیگری به نام گلکسی نوت اج (Galaxy Note Edge) رونمایی به عمل آورد. حال این فرصت نصیب ما شد تا نقدی کامل در مورد برترین فبلت همراه با قلم دنیا در سال 2014 یعنی سامسونگ گلکسی نوت 4 بنویسیم. پس با دیجی کالا همراه باشید.
طراحی
سامسونگ گلکسی نوت 4 کاملا از نوت 3 الهام گرفته شده، به طوری که می‌توان
این فبلت را نسل تکامل یافته‌ی نوت 3 دانست. برترین فبلت سال 2014 سامسونگ،
176 گرم وزن دارد و نسبت به نسل پیشین خود 8 گرم سنگین‌تر شده. بدین ترتیب
سبک‌ترین گوشی خانواده‌ی نوت سامسونگ تاکنون را باید نوت 3 دانست که 168
گرم وزن دارد.
با وجود آن که اندازه‌ی نمایشگر نوت 4 نسبت به نوت 3 تغییری پیدا نکرده و در همان 5.7 درجا زده است، اما سامسونگ، از عرض کمتر و طول بیشتری برای نوت 4 استفاده نموده تا کمک شایانی در خوش دست بودن آن کرده باشد. نوت 4 دارای 153.5 میلی‌متر طول و 78.8 میلی‌متر عرض می‌باشد. ابعادی که سبب شدند تا ما این گوشی را باریک‌ترین و طویل‌ترین فبلت سامسونگ تا به حال بدانیم. اما سامسونگ اندکی ضخامت این فبلت خود را نسبت به نسل قبلش بیشتر کرده و به 8.5 میلی‌متر رسانده تا جا برای کاهش ضخامت برای مدل‌های بعدی سری نوت وجود داشته باشد!
جنس
قاب پشتی سامسونگ گلکسی نوت 4 دقیقا مشابه نوت 3، از نوع پلاستیک طرح چرم
بوده. این نوع قاب تاثیر بسزایی در وزن کم این محصول داشته است. اما قاب
پشتی نوت 3 با نوت 4 کمی در ظاهر با هم تفاوت دارند. آن دوخت نه چندان
جالبی که پیش از این بر روی قاب پشتی نوت 3 وجود داشت، دیگر در نوت 4 دیده
نمی‌شود که این امر بر زیبایی برترین فبلت سال 2014 سامسونگ تاثیر گذاشته
است.
با
وجود آن که استفاده‌ی قاب پلاستیکی در نوت 4 مزیت‌هایی برای آن در پی
داشته، اما با این حال استفاده از قاب فلزی در این گوشی می‌توانست مزیت‌های
دیگری برای آن به همراه داشته باشد. برفرض مثال استفاده از قاب فلزی در
نوت 4، طراحی این فبلت را یکدست‌تر و یکپارچه‌تر می‌کرد. بدون شک، یکی از
انتخاب‌های اصلی افرادی که به دنبال فبلتی با جنس بدنه‌ی مرغوب و فلزی
می‌گردند، آیفون 6 پلاس است و از این رو خود به خود نام فبلت نوت 4 سامسونگ
از گردونه‌ی انتخاب‌های این افراد خارج می‌شود.
مانند
اکثر پرچم‌داران سامسونگ، پایین صفحه نمایش نوت 4، محل قرارگیری دو کلید
لمسی خازنی بک و لیست برنامه‌های در حال اجرا می‌باشد و بین این دو کلید،
دکمه‌ی فیزیکی هوم قرار گرفته که با لایه آلومینیومی مزین گشته است.
همچنین همانند گلکسی S5، حسگر اثر انگشت این گوشی با دکمه‌ی هوم ادغام شده.
اما
اوج هنر سامسونگ در طراحی و جنس بدنه نوت 4 را باید در لبه‌های آن دانست.
جایی که شرکت کره‌ای سامسونگ برای اولین بار در گوشی‌های سری نوت خود از
لبه‌های تماما فلزی (آلومینیومی) استفاده نموده تا ظاهری لوکس و بی‌نظیر به
آن داده باشد، درست مانند آن چه در گلکسی آلفا شاهد بودیم. اما انحنای
لبه‌های نوت 4 برخلاف بسیاری از گوشی‌های دور فلزی دیگر بوده و دارای
مقداری برجستگی است. شاید سامسونگ با این کار خواسته طراحی این گوشی را از
حالت یکنواخت بیرون آورده و جلوه ای متفاوت به آن بدهد.
اما با وجود تغییر جنس لبه‌های این فبلت، محل قرارگیری و دکمه‌های فیزیکی روی لبه‌ها هیچ تغییری نکرده‌اند. دکمه‌ی پاور یا قفل صفحه نمایش در لبه‌ی سمت راست این گوشی نشسته که به راحتی و با انگشت شست می‌توان به آن دسترسی داشت. در طرف مقابل نیز کلید به هم چسبیده تغییر صدا وجود دارد که به نظر می‌رسد اگر اندکی پایین‌تر قرار داشت، برای کاربران بهتر بود. جالب است بدانید که سامسونگ کلیدهای ذکر شده را از جنس آلومینیوم ساخته.
اگر
به یاد داشته باشید؛ گلکسی S5 در چهار رنگ سفید، مشکی، آبی و بژ در زمان
ارائه معرفی گردید. این رنگ‌بندی در نوت 4 کمی دستخوش تغییر شده است.
سامسونگ رنگ آبی را برای برترین فبلت خود در سال 2014 به کار نبرد و به جای
آن، از رنگ صورتی استفاده نمود. بدین ترتیب سامسونگ گلکسی نوت 4 در چهار
رنگ سفید، مشکی، بژ و صورتی در بازار جهانی به فروش می‌رسد. گفتنی است که
سامسونگ این رنگ‌ها را نیز مانند گذشته انحصاری کرده و معتقد است رنگ صورتی
این گوشی عادی نبوده و شبیه شکوفه‌های گیلاس است، یا رنگ سیاه آن ذغالی
بوده و طلایی به کار رفته در بدنه این گوشی به رنگ برنز نزدیک می‌باشد.
بسیاری
از کاربران تلفن‌های هوشمند بر این باورند که اندازه‌ی فبلت‌ها به قدری
بزرگ شده که استفاده از آن‌ها با یک دست تقریبا به یک کار بسیار سخت و
شاید غیر ممکن تبدیل گردیده. از این رو سامسونگ با توجه به نیاز و راحتی
کاربران، سایز صفحه نمایش این محصول را نسبت به نوت 3 تغییری نداده و همان
5.7 اینچ را برای صفحه نمایش نوت 4 برگزیده. همچنین این نمایشگر از رزولوشن
خیره‌کننده Quad HD بهره می‌برد. در حقیقت این برای اولین باری نیست که ما
رزولوشن Quad HD را در بین پرچم‌داران مختلف می‌بینیم. پیش از این شرکت
رقیب یعنی ال‌جی از این میزان وضوح تصویر در نمایشگر پرچم‌دار 2014 خود
یعنی G3 استفاده کرده بود. همچنین پنل Super AMOLED استفاده شده در نوت 4،
بیست درصد رنگ‌های بیشتری را نشان می‌دهد.
اما سامسونگ هیچ ارتقایی در حجم حافظه‌ی RAM پرچم‌دار امسال فبلت های خود نسبت به سال گذشته نداده است و از همان 3 گیگابایت استفاده کرده است که از این بابت می‌توان نوت 4 را هم پای رقیبانی چون سونی اکسپریا Z3 و ال‌جی G3 دانست.
برخلاف نوت 3 که در سه حافظه‌ی داخلی 16، 32 و 64 ارائه و معرفی شده بود، نوت 4 در یک مدل آن هم با حافظه‌ی داخلی 32 گیگابایت عرضه گشته که بخشی از این حافظه توسط برنامه‌های از پیش نصب شده‌ی سامسونگ اشغال شده است؛ لذا سامسونگ برای بیشتر کردن حافظه‌ی این پرچم‌دار، یک درگاه microSD در نظر گرفته تا به وسیله‌ی آن بتوانید تا 128 گیگابایت دیگر، حافظه‌ی آن را افزایش دهید. در نهایت بایست قابلیت‌هایی چون سنسور مادون قرمز، بلوتوث نسخه‌ی ۴.۱، وای-فای دو بانده، شبکه‌ی پرسرعتLTE و فناوری NFC را به نوت 4 اضافه نمود.
همان‌طور
که می‌دانید این روزها تولیدکنندگان تلفن‌های همراه تلاش زیادی می‌کنند تا
شارژدهی گوشی‌های خود را بهینه کنند. حتی کمپانی‌هایی که سالی یک گوشی
تولید می‌کنند نیز به این امر باور دارند. محصول پیشرفته سامسونگ، خود دلیل
این ادعا است؛ باتری نوت 4 قابلیت شارژ شدن سریع را دارد و می‌تواند تنها
در مدت زمان 30 دقیقه، 50 درصد شارژ شود. همچنین حالت Ultra Power Saving
Mode که پیش از این در S5 حضور داشت، در نوت 4 هم آورده شده. نوت 4 مجهز به
یک باتری 3220 میلی آمپر ساعتی از نوع لیتیوم یونی است که توسط کاربر قابل
تعویض می‌باشد.
حال
نوبت به قلم S Pen می‌رسد. این قلم حس نوشتن بیشتری را نسبت به قلم نوت 3
به کاربر القا می‌کند و کاملا دگرگون شده است. همچنین سامسونگ قابلیت‌های
این قلم را در نوت 4 بیشتر کرده تا کارایی بهتری را برای کاربران داشته
باشد. سامسونگ قلم نوت 4 را در یک کلام ساده و نوآورانه دانسته. همچنین
قابلیت انتخاب هوشمند (Smart Select) در این مدل گوشی نوت به شکل
بهینه‌تری آورده شده است.
حسگر ضربان قلب نیز همانند گلکسی S5 در این گوشی گنجانده شده که از دقت بیشتری نسبت به S5 برخوردار است. حسگر اثر انگشت در گلکسی نوت 4 با کلید فیزیکی Home ادغام شده؛ درست همانند کاری که در پنجمین پرچم‌دار سری S این شرکت دیده بودیم. در ابتدا لازم میدانیم طریقه‌ی کار با این حسگر را برایتان توضیح بدهیم. برخلاف عملکرد حسگر موجود در آیفون 5S، 6 و 6 پلاس که تنها می‌بایست یکی از انگشتان خود را بر روی آن نگه‌دارید تا قفل صفحه نمایش برایتان باز شود، در گلکسی نوت 4 می‌بایست این سنسور را سوایپ کنید به طوری که انگشتتان را از بالا به پایین بر روی این سنسور بکشید. بسیار واضح است که عمل نگه داشتن انگشت بر روی سنسور برای آنلاک کردن قفل صفحه نمایش کاری به مراتب آسان‌تر و راحت‌تر از سوایپ کردن خواهد بود.
در تست گرفته شده از حسگر اثر انگشت این گوشی، 10 بار به طور پی در پی صفحه‌ی نمایش را قفل کردیم و به وسیله‌ی این سنسور، قفل صفحه را آنلاک کردیم. در هر 10 مرتبه، گوشی به راحتی و با سرعت مناسب قفل صفحه را برایمان باز کرد و به هیچ خطایی مبنی بر عدم شناسایی اثر انگشت در طول این 10 مرتبه برنخوردیم.
همچنین می‌توانید حداکثر تا 3 اثر انگشت برای این سنسور تعریف کنید و برای خرید PayPal از طریق این سنسور اقدام نمایید. برای انجام خرید از طریق این حسگر تنها می‌توانید از 26 بازار مختلف در کشورهایی نظیر انگلستان، آمریکا، فرانسه، آلمان، ایتالیا و اسپانیا و ... استفاده نمایید که نامی از ایران در این لیست دیده نمی‌شود.
یکی دیگر از ویژگی‌های جالب سنسور اثر انگشت این گوشی، حالت Private Mode است. در این حالت می‌توانید تمام محتوای گوشی خود را شخصی‌سازی نمایید و به وسیله‌ی حسگر اثر انگشت و حالت‌های مختلف نظیر Pattern به این موارد دسترسی پیدا کنید. این بدین معناست که به راحتی می‌توانید گوشی گلکسی نوت 4 خود را با دوستان، آشنایان و یا حتی کودکان، بدون ذره‌ای نگرانی به اشتراک بگذارید. در نهایت باید بگوییم که در چند دفعه‌ای که ما با این سنسور کارکردیم و آن را آزمودیم، به مشکل خاصی با آن برنخوردیم.
یکی
دیگر از سنسورهای قابل توجه در گلکسی نوت 4، سنسور ضربان قلب است که آن را
از بسیاری فبلت های موجود در بازار متمایز کرده. اما سوال اصلی اینجاست که
چقدر این وجه تمایز در این فبلت، برای کاربران مفید و کاربردی خواهد بود؟
این سنسور درست در قاب پشتی گوشی و در سمت راست فلاش دوربین واقع شده است. برای کار با این سنسور باید در ابتدا به برنامه‌ی S Health بروید و مشخصات فیزیکی خود را اعم از نام، جنسیت، تاریخ تولد، قد، وزن و میزان فعالیت خود را در طول هفته مشخص نمایید. بعد از این می‌توانید از برنامه‌ی S Health و سنسور ضربان قلب آن استفاده کنید. حال همه چیز برای استفاده از این سنسور آماده است و تنها باید گزینه‌ی Heart Rate را بزنید و سر انگشت خود را بر روی این سنسور (در قاب پشتی) به مدت چند ثانیه نگه دارید و سنسور به طور خودکار شروع به کار می‌کند. طبق دستور گوشی در طول این تست باید آرام بوده و با کسی مشغول به صحبت نباشید. باید گفت که عملکرد حسگر ضربان قلب موجود در این گوشی خوب و کاملا جواب گو می‌باشد و در طول کار با آن به مشکلی برنخوردیم. در واقع سنسور ضربان قلب موجود در گلکسی نوت 4 در مورد تمرینات بدنی و وضعیت فیزیکی کمک شایانی به شما خواهد نمود. اما ممکن است شما هم به این موضوع فکر کرده باشید که چقدر وجود این سنسور برای یک کاربر لازم و ضروری می‌باشد یا اینکه در طول یک هفته و یا یک ماه چند مرتبه به این سنسور احتیاج پیدا خواهید کرد و یا دانستن ضربان قلب برای یک کاربر عادی چه اهمیتی دارد. همه‌ی این سوالات نهایتا به این نتیجه منتج می‌شود که در عین کارکرد خوب و روان این سنسور، باید آن را وسیله ای برای جلب نظر و نگاه مشتری دانست و نباید آن را ابزاری کاربردی و لازم در اسمارت فون ها قلمداد کرد.
به واقع تولید گوشی 5.3 اینچی (و بزرگ‌تر از آن) در سال 2011 میلادی امری عجیب و غریب و مضحکه آمیز برای کاربران به حساب می‌آمد که سامسونگ جسور دست به تولید آن زد که با انتقادات و تمسخرهای فراوانی از سوی شرکت‌های مختلف روبرو شد. اما اکنون یعنی در سال 2014 میلادی، نه تنها تولید چنین گوشی‌های بزرگی مسخره آمیز نیست، بلکه کاربران از این قضیه کاملا استقبال می‌کنند.
مطمئنا شما هم در طول چند سال اخیر، از استقبال خوب و فروش فوق‌العاده‌ی گوشی‌های نوت سامسونگ باخبر شده‌اید. به واقع این دلایل، به تنهایی سبب شدند تا شرکت سامسونگ به این راه درست ادامه دهد و خط تولید گوشی‌های نوت خود را به ایستگاه چهارم برساند. ایستگاهی که قرار است این شرکت به مدت یک سال در آن توقف نماید و فروش خوبی را از آن بدست آورد. سامسونگ گلکسی نوت 4، در دوازدهمین روز از آخرین ماه فصل تابستان سال 93 خورشیدی در شهر برلین و در طی مراسم جهانی IFA معرفی گردید. مراسمی که سامسونگ علاوه بر نوت 4، از گوشی پر سر و صدای دیگری به نام گلکسی نوت اج (Galaxy Note Edge) رونمایی به عمل آورد. حال این فرصت نصیب ما شد تا نقدی کامل در مورد برترین فبلت همراه با قلم دنیا در سال 2014 یعنی سامسونگ گلکسی نوت 4 بنویسیم. پس با دیجی کالا همراه باشید.
طراحی و ساخت
طراحی
سامسونگ گلکسی نوت 4 کاملا از نوت 3 الهام گرفته شده، به طوری که می‌توان
این فبلت را نسل تکامل یافته‌ی نوت 3 دانست. برترین فبلت سال 2014 سامسونگ،
176 گرم وزن دارد و نسبت به نسل پیشین خود 8 گرم سنگین‌تر شده. بدین ترتیب
سبک‌ترین گوشی خانواده‌ی نوت سامسونگ تاکنون را باید نوت 3 دانست که 168
گرم وزن دارد.
با وجود آن که اندازه‌ی نمایشگر نوت 4 نسبت به نوت 3 تغییری پیدا نکرده و در همان 5.7 درجا زده است، اما سامسونگ، از عرض کمتر و طول بیشتری برای نوت 4 استفاده نموده تا کمک شایانی در خوش دست بودن آن کرده باشد. نوت 4 دارای 153.5 میلی‌متر طول و 78.8 میلی‌متر عرض می‌باشد. ابعادی که سبب شدند تا ما این گوشی را باریک‌ترین و طویل‌ترین فبلت سامسونگ تا به حال بدانیم. اما سامسونگ اندکی ضخامت این فبلت خود را نسبت به نسل قبلش بیشتر کرده و به 8.5 میلی‌متر رسانده تا جا برای کاهش ضخامت برای مدل‌های بعدی سری نوت وجود داشته باشد!
در
بالای نمایشگر این گوشی سنسورهای مجاورت و نور و خروجی صدای مکالمه دیده
می‌شود و در گوشه‌ی سمت راست، دوربین دوم باکیفیت 3.7 مگاپیکسل به چشم
می‌خورد.
اما با وجود تغییر جنس لبه‌های این فبلت، محل قرارگیری و دکمه‌های فیزیکی روی لبه‌ها هیچ تغییری نکرده‌اند. دکمه‌ی پاور یا قفل صفحه نمایش در لبه‌ی سمت راست این گوشی نشسته که به راحتی و با انگشت شست می‌توان به آن دسترسی داشت. در طرف مقابل نیز کلید به هم چسبیده تغییر صدا وجود دارد که به نظر می‌رسد اگر اندکی پایین‌تر قرار داشت، برای کاربران بهتر بود. جالب است بدانید که سامسونگ کلیدهای ذکر شده را از جنس آلومینیوم ساخته.
در لبه‌ی بالایی این محصول جک استاندارد 3.5 میلی‌متری، میکروفون و فرستنده مادون قرمز قرار گرفته.
در
لبه‌ی پایینی نیز پورت microUSB 2.0 و چند سوراخ میکروفون در اطراف آن
دیده می‌شود و در گوشه‌ی سمت راست نیز قلم S Pen وجود دارد. به واقع
استفاده از درگاه microUSB 2.0 برای نوت 4، کاملا یک عقب‌گرد به حساب
می‌آید؛ چرا که سامسونگ پیش از این در نوت 3 از درگاه سریع‌تر microUSB 3.0
استفاده کرده بود.
صفحه نمایش
بسیاری
از کاربران تلفن‌های هوشمند بر این باورند که اندازه‌ی فبلت‌ها به قدری
بزرگ شده که استفاده از آن‌ها با یک دست تقریبا به یک کار بسیار سخت و
شاید غیر ممکن تبدیل گردیده. از این رو سامسونگ با توجه به نیاز و راحتی
کاربران، سایز صفحه نمایش این محصول را نسبت به نوت 3 تغییری نداده و همان
5.7 اینچ را برای صفحه نمایش نوت 4 برگزیده. همچنین این نمایشگر از رزولوشن
خیره‌کننده Quad HD بهره می‌برد. در حقیقت این برای اولین باری نیست که ما
رزولوشن Quad HD را در بین پرچم‌داران مختلف می‌بینیم. پیش از این شرکت
رقیب یعنی ال‌جی از این میزان وضوح تصویر در نمایشگر پرچم‌دار 2014 خود
یعنی G3 استفاده کرده بود. همچنین پنل Super AMOLED استفاده شده در نوت 4،
بیست درصد رنگ‌های بیشتری را نشان می‌دهد.
دوربین
دوربین این گوشی مجهز به یک سنسور 16 مگاپیکسلی است که نسبت به مدل گذشته، تا 60 درصد نور بیشتری را دریافت می‌کند. همچنین این دوربین مجهز به لرزشگیر اپتیکال تصویر (OIS) است. دوربین دوم آن هم به 3.7 مگاپیکسل رسیده که کیفیت بسیار خوبی را به همراه دارد. به نظر می‌رسد این روزها همه سلفی‌ها را جدی‌تر می‌گیرند و دلیل این ادعا می‌تواند قابلیت‌های ویژه‌ای باشد که شرکت‌های مختلف برای دوربین جلو تعبیه می‌کنند. سامسونگ نیز برای دوربین جلوی این فبلت کم نگذاشته. کاربران قادر خواهند بود تا عکس‌هایی 120 درجه‌ای با دوربین این گوشی بیندازند. اما اهمیت دوربین در این موارد خلاصه نمی‌شود. همین‌قدر بدانید که سامسونگ این بار در کنار استفاده از دوربینی قدرتمندتر، آینده‌نگر بوده و با توجه بیشتر به ضبط صدا، با استفاده از سه میکروفون که قادرند در 8 جهت مختلف به ضبط صدا بپردازند، نوید صدایی بهتر را دارد.سخت‌افزار
همانند سایر پرچم‌داران کمپانی سامسونگ، نوت 4 هم در دو مدل با چیپست Exynos ساخت خود کمپانی سامسونگ و چیپست Snapdragon ساخت کمپانی Qualcomm معرفی و وارد بازار شده است. طبق روال، مدل مجهز به چیپست Exynos وارد بازار ایران شده. این مدل از چیپست Exynos 5433 استفاده می‌کند. این چیپست دو پردازنده‌ی چهار هسته‌ای را کنترل می‌کند که یکی برای محاسبات سنگین و دیگری برای محاسبات سبک طراحی شده است. پردازنده‌ی نخست Cortex-A57 است که قادر خواهد بود با حداکثر سرعت 1.9 گیگاهرتز دستورات این گوشی را مورد پردازش قرار دهد. اما پردازنده‌ی دوم یعنی Cortex-A53 است که می‌تواند با بیشینه سرعت 1.3 گیگاهرتز به پردازش دستورات گوشی بپردازد. همچنین وظیفه‌ی پردازش کارهای گرافیکی نسخه‌ی با چیپ Exynos نوت 4 نیز بر عهده‌ی Mali-T760 است که از عملکرد قابل قبولی برخوردار است.اما سامسونگ هیچ ارتقایی در حجم حافظه‌ی RAM پرچم‌دار امسال فبلت های خود نسبت به سال گذشته نداده است و از همان 3 گیگابایت استفاده کرده است که از این بابت می‌توان نوت 4 را هم پای رقیبانی چون سونی اکسپریا Z3 و ال‌جی G3 دانست.
برخلاف نوت 3 که در سه حافظه‌ی داخلی 16، 32 و 64 ارائه و معرفی شده بود، نوت 4 در یک مدل آن هم با حافظه‌ی داخلی 32 گیگابایت عرضه گشته که بخشی از این حافظه توسط برنامه‌های از پیش نصب شده‌ی سامسونگ اشغال شده است؛ لذا سامسونگ برای بیشتر کردن حافظه‌ی این پرچم‌دار، یک درگاه microSD در نظر گرفته تا به وسیله‌ی آن بتوانید تا 128 گیگابایت دیگر، حافظه‌ی آن را افزایش دهید. در نهایت بایست قابلیت‌هایی چون سنسور مادون قرمز، بلوتوث نسخه‌ی ۴.۱، وای-فای دو بانده، شبکه‌ی پرسرعتLTE و فناوری NFC را به نوت 4 اضافه نمود.
باتری
همان‌طور
که می‌دانید این روزها تولیدکنندگان تلفن‌های همراه تلاش زیادی می‌کنند تا
شارژدهی گوشی‌های خود را بهینه کنند. حتی کمپانی‌هایی که سالی یک گوشی
تولید می‌کنند نیز به این امر باور دارند. محصول پیشرفته سامسونگ، خود دلیل
این ادعا است؛ باتری نوت 4 قابلیت شارژ شدن سریع را دارد و می‌تواند تنها
در مدت زمان 30 دقیقه، 50 درصد شارژ شود. همچنین حالت Ultra Power Saving
Mode که پیش از این در S5 حضور داشت، در نوت 4 هم آورده شده. نوت 4 مجهز به
یک باتری 3220 میلی آمپر ساعتی از نوع لیتیوم یونی است که توسط کاربر قابل
تعویض می‌باشد.
سیستم‌عامل و نرم‌افزار
باز هم اندروید. سامسونگ این بار هم حاضر نشد تا در برترین فبلت سال 2014 خود از سیستم‌عامل تایزن استفاده کند. این بدان معناست که کاربران برای تماشای نسخه‌ی موبایلی تایزن، کماکان باید منتظر بماند. به هر حال نسخه‌ی 4.4.4 از سیستم‌عامل اندروید بر روی گلکسی نوت 4 به اجرا درمی‌آید. همچنین جدیدترین رابط کاربری سامسونگ یعنی تاچ ویز (TouchWiz) به عنوان پوسته‌ای برای این سیستم‌عامل طراحی شده که ظاهر این گوشی را بسیار شبیه به گلکسی S5 کرده است. در کل سامسونگ همانند S5، امکانات زیادی برای نوت 4 در نظر گرفته تا کاربران از کار با این گوشی نهایت لذت را ببرند.حسگر ضربان قلب نیز همانند گلکسی S5 در این گوشی گنجانده شده که از دقت بیشتری نسبت به S5 برخوردار است. حسگر اثر انگشت در گلکسی نوت 4 با کلید فیزیکی Home ادغام شده؛ درست همانند کاری که در پنجمین پرچم‌دار سری S این شرکت دیده بودیم. در ابتدا لازم میدانیم طریقه‌ی کار با این حسگر را برایتان توضیح بدهیم. برخلاف عملکرد حسگر موجود در آیفون 5S، 6 و 6 پلاس که تنها می‌بایست یکی از انگشتان خود را بر روی آن نگه‌دارید تا قفل صفحه نمایش برایتان باز شود، در گلکسی نوت 4 می‌بایست این سنسور را سوایپ کنید به طوری که انگشتتان را از بالا به پایین بر روی این سنسور بکشید. بسیار واضح است که عمل نگه داشتن انگشت بر روی سنسور برای آنلاک کردن قفل صفحه نمایش کاری به مراتب آسان‌تر و راحت‌تر از سوایپ کردن خواهد بود.
در تست گرفته شده از حسگر اثر انگشت این گوشی، 10 بار به طور پی در پی صفحه‌ی نمایش را قفل کردیم و به وسیله‌ی این سنسور، قفل صفحه را آنلاک کردیم. در هر 10 مرتبه، گوشی به راحتی و با سرعت مناسب قفل صفحه را برایمان باز کرد و به هیچ خطایی مبنی بر عدم شناسایی اثر انگشت در طول این 10 مرتبه برنخوردیم.
همچنین می‌توانید حداکثر تا 3 اثر انگشت برای این سنسور تعریف کنید و برای خرید PayPal از طریق این سنسور اقدام نمایید. برای انجام خرید از طریق این حسگر تنها می‌توانید از 26 بازار مختلف در کشورهایی نظیر انگلستان، آمریکا، فرانسه، آلمان، ایتالیا و اسپانیا و ... استفاده نمایید که نامی از ایران در این لیست دیده نمی‌شود.
یکی دیگر از ویژگی‌های جالب سنسور اثر انگشت این گوشی، حالت Private Mode است. در این حالت می‌توانید تمام محتوای گوشی خود را شخصی‌سازی نمایید و به وسیله‌ی حسگر اثر انگشت و حالت‌های مختلف نظیر Pattern به این موارد دسترسی پیدا کنید. این بدین معناست که به راحتی می‌توانید گوشی گلکسی نوت 4 خود را با دوستان، آشنایان و یا حتی کودکان، بدون ذره‌ای نگرانی به اشتراک بگذارید. در نهایت باید بگوییم که در چند دفعه‌ای که ما با این سنسور کارکردیم و آن را آزمودیم، به مشکل خاصی با آن برنخوردیم.
این سنسور درست در قاب پشتی گوشی و در سمت راست فلاش دوربین واقع شده است. برای کار با این سنسور باید در ابتدا به برنامه‌ی S Health بروید و مشخصات فیزیکی خود را اعم از نام، جنسیت، تاریخ تولد، قد، وزن و میزان فعالیت خود را در طول هفته مشخص نمایید. بعد از این می‌توانید از برنامه‌ی S Health و سنسور ضربان قلب آن استفاده کنید. حال همه چیز برای استفاده از این سنسور آماده است و تنها باید گزینه‌ی Heart Rate را بزنید و سر انگشت خود را بر روی این سنسور (در قاب پشتی) به مدت چند ثانیه نگه دارید و سنسور به طور خودکار شروع به کار می‌کند. طبق دستور گوشی در طول این تست باید آرام بوده و با کسی مشغول به صحبت نباشید. باید گفت که عملکرد حسگر ضربان قلب موجود در این گوشی خوب و کاملا جواب گو می‌باشد و در طول کار با آن به مشکلی برنخوردیم. در واقع سنسور ضربان قلب موجود در گلکسی نوت 4 در مورد تمرینات بدنی و وضعیت فیزیکی کمک شایانی به شما خواهد نمود. اما ممکن است شما هم به این موضوع فکر کرده باشید که چقدر وجود این سنسور برای یک کاربر لازم و ضروری می‌باشد یا اینکه در طول یک هفته و یا یک ماه چند مرتبه به این سنسور احتیاج پیدا خواهید کرد و یا دانستن ضربان قلب برای یک کاربر عادی چه اهمیتی دارد. همه‌ی این سوالات نهایتا به این نتیجه منتج می‌شود که در عین کارکرد خوب و روان این سنسور، باید آن را وسیله ای برای جلب نظر و نگاه مشتری دانست و نباید آن را ابزاری کاربردی و لازم در اسمارت فون ها قلمداد کرد.
سخن آخر
همچنان به نظر می‌رسد که سری گلکسی نوت سامسونگ برترین گوشی هوشمند دارای قلم در جهان می‌باشد. همچنین بدون هیچ شک و شبهه‌ای می‌توان گفت که گلکسی نوت 4 سامسونگ برترین فبلت این شرکت تا به حال بوده. بنابراین می‌توان این گونه نتیجه‌گیری کرد که گلکسی نوت 4 سامسونگ برترین فبلت همراه با قلم دنیا در سال 2014 است و این قضیه آن را به انتخاب اول کاربران در این بخش تبدیل می‌کند. اگر هم بگوییم که سامسونگ گلکسی نوت 4 برترین فبلت اندرویدی تا به حال بوده، چندان ادعای بی‌جا و بی‌اساسی نکرده ایم. اما به هیچ عنوان نمی‌توان با همان اطمینانی که جملات بالا را در مورد برتری نوت 4 در بین فبلت‌های اندرویدی ذکر کردیم، در مورد برتری این فبلت در بین تمام فبلت‌های حال حاضر بازار بیان کرد. چرا که با پیوستن شرکت اپل به جمع سازندگان فبلت، دیگر به راحتی نمی‌توان، عنوان برترین فبلت دنیا را به سامسونگ گلکسی نوت 4 اختصاص داد.در جدول زیر سعی نمودیم به شما در انتخاب گوشی مورد نظرتان کمک نماییم. پس با مطالعه این جدول، با رقبای اصلی در این سطح آشنا شوید.
با کلیک بر روی تصویر زیر می‌توانید به بررسی دقیق‌تر محصولات بپردازید.
مزایا:
صفحه نمایش QHD باکیفیت فوق‌العاده
پردازنده‌ی 8 هسته‌ای قدرتمند
باتری با عملکرد مناسب
قلم S Pen فوق‌العاده و بی‌نظیر
حسگر ضربان قلب
حسگر اثر انگشت
پشتیبانی از کارت حافظه‌ی جانبی microSD تا 128 گیگابایت
پردازنده‌ی 8 هسته‌ای قدرتمند
باتری با عملکرد مناسب
قلم S Pen فوق‌العاده و بی‌نظیر
حسگر ضربان قلب
حسگر اثر انگشت
پشتیبانی از کارت حافظه‌ی جانبی microSD تا 128 گیگابایت
معایب:
نبود کلید شاتر برای دوربین
لنز دوربین برجسته با امکان جذب خط و خش
پورت microUSB 2.0 (در مقایسه با پورت microUSB 3.0 نوت 3)
عدم مقاومت در برابر آب و گرد و غبار
ایفون 6
باز
هم به اواخر تابستان نزدیک شدیم و طبق رسم سال‌های گذشته اپل، در واپسین
روزهای فصل گرم سال، با دستاورد جدید اپل در صنعت موبایل آشنا شدیم. یک
مراسم شکیل برگزار شد و طی آن، اپل مانند سال گذشته دو گوشی را رونمایی
نمود.
کیفیت ساخت انقلابی؟ دوربین 8 مگاپیکسلی؟ صفحه‌نمایش بزرگ‌تر؟ NFC؟ خوب پس چه چیزی در این گوشی یک مزیت جدید برای آن ایجاد می‌نماید؟ این‌ها که اکثرا در محصولات 2 سال پیش سایر کمپانی‌ها حضور داشتند! آیا در سال 2014 باید از شنیدن این مشخصات شگفت‌زده شویم؟ یعنی باید باور کنیم که همه نوآوری‌های اپل با خاک‌سپاری استیو جابز، دفن شدند؟ اما نه، این نمی‌تواند پایان کار کمپانی‌ای باشد که عنوان باارزش‌ترین برند جهان را یدک می‌کشد. شاید دلیل اینکه ما هم در مورد محصولات ساخت اپل این‌قدر سخت‌گیر شده‌ایم، همین اعتبار نام اپل است. پس اجازه دهید بدون توجه به هر یک از این اعداد و ارقامی که از پیشرفت‌های محصولات جدید در کنفرانس‌های اپل اعلام می‌گردند، به بررسی پرچم‌داران امسال اپل بپردازیم و در آخر جواب این سوال را بدهیم که آیا آیفون 6 می‌تواند اپل را سربلند نماید یا خیر؟
همان‌طور که گفتیم، اصلی‌ترین تغییر آیفون 6 به بزرگ‌تر شدن آن برمی‌گردد. بزرگ‌تر شدنی که باعث تغییر هیچ یک از المان‌های متمایز کننده گوشی‌های اپل از دیگران نشد، المان‌هایی مانند کلید هوم معروف این گوشی، لبه‌های انحنادار، فضای زیاد بالا و پایین صفحه‌نمایش و البته کیفیت ساخت عالی، همه در این گوشی هم مانند دیگر گوشی‌های ساخت اپل وجود دارند.
اما بدنه این گوشی هم مانند دو نسل قبل، کاملا از آلومینیوم ساخته شده که همان حس کیفیت فوق‌العاده را به کاربر منتقل می‌نماید. به محض اینکه گوشی را در دست می‌گیرید، خنکی آلومینیوم باعث القای حس کیفیت به شما می‌گردد که مشابهش را شاید بتوان فقط در HTC One احساس نمود. اما با اولین نگاه به گوشی، یک آیپد مینی کوچک، اولین تصویری بود که در ذهنمان تداعی شد. دیگر خبری از لبه‌های تراشیده شده با الماس در دور قاب نیست و با یک قاب کاملا انحنادار مشابه طراحی آیپد مینی مواجه هستیم. در مورد اینکه آیا این طراحی نسبت به طراحی iPhone 5 و 5s بهتر شده یا بدتر نظری نمی‌دهیم، چرا که اعتقاد داریم در این مورد نظرات بسیار متفاوت است و به سلیقه افراد بستگی دارد. شاید اگر بخواهم نظر شخصی خودم را در این مورد دخیل کنم، هنوز هم طراحی آیفون 5 را برتر از دیگر گوشی‌های ساخت اپل و شاید دیگر کمپانی‌ها بدانم، اما این دلیلی بر زیبا نبودن آیفون 6 نیست. با این حال باید اذعان کنیم این لبه‌های گرد در دست بهتر جای می‌گیرد و بهتر می‌نشیند. با اینکه از لیز بودن قاب پشتی هم نمی‌توان چشم‌پوشی نمود.
نمای جلویی گوشی یک تغییر بزرگ نسبت به مدل قبلی داشته که در همان نگاه اول کاملا به چشم می‌آید. شیشه صفحه‌نمایش این گوشی مقداری از قاب بیرون‌تر است و در محل اتصال به قاب مقداری هم خمیدگی دارد که چشم را به خود جلب می‌کند. ترکیبی که بی‌شباهت به لومیا 920 نوکیا هم نیست. جالب اینکه وقتی مدتی با این گوشی کار می‌کنید، بعد از نگاه به آیفون 5 حس عجیبی از تخت بودن صفحه‌نمایش‌های قبلی به شما دست می‌دهد که بیشتر به عادت کردن چشم به خمیدگی گوشه‌های صفحه مرتبط است.
خوشبختانه اپل این گوشی را نیز در همان سه رنگ قبلی یعنی خاکستری، نقره‌ای و بژ تولید نموده تا کماکان سه حق انتخاب برای خریداران وجود داشته باشد. سه رنگی که همانند آیفون 5s تکرار شده و باز هم خبری از رنگ مشکی در این مدل نیست. اما موردی که انتظارش را نداشتیم، خش‌پذیری کمتر این گوشی نسبت به مدل‌های قبلیست. در کل مدتی که این گوشی را تست می‌کردیم، هیچ خط و خشی در استفاده معمول بر روی آن حک نشد. جالب اینکه در زمان آیفون‌های 5 و 5s در همین حین خط و خش‌هایی بر روی گوشی‌ها نقش بسته بودند.
نگاهی به اطراف گوشی که داشته باشیم، در قسمت جلویی صفحه‌نمایشی را می‌بینیم که در بالا و پایین آن به میزان کافی فضای خالی وجود دارد! در ابعادی کمتر از آیفون 6، ال‌جی توانسته در Nexus 5 یک صفحه‌نمایش 5 اینچی را جای دهد که به دلیل همین کم کردن فضای اطراف صفحه‌نمایش بوده. اما در این فضا، در قسمت بالایی می‌توان دوربین مکالمات تصویری، سنسور مجاورت و بلندگو را مشاهده نمود. قسمت پایینی هم که فقط میزبان کلید هوم معروف اپل است.
اما
یکی از مهم‌ترین تغییرها در چیدمان کلیدها در این گوشی اتفاق افتاد. کلید
پاور که پیش‌تر بر روی لبه بالایی قرار داشت، به سمت راست بدنه منتقل شد تا
با توجه به بلندتر شدن طول بدنه، دسترسی به آن برای کاربران راحت‌تر شده
باشد.
اما طراحی پشت گوشی چگونه است؟ به محض اینکه گوشی را برگرداندیم، خود را در چالش سطل آب یخ یافتیم! آیا بر روی قاب پشتی گوشی جدید اپل، جوش زده است؟ دوربین آیفون 6 از بدنه این گوشی مقداری بیرون زده که حتی در زمان عرضه Nexus 5 هم این مدل طراحی را بد نامیدیم، حال بعد از گذشت یک سال، جناب آقای سِر جانی آیو دوربین این گوشی را خارج از بدنه طراحی نموده‌اند!
به شدت ترجیح می‌دادیم قطر این گوشی یک میلی‌متر بیشتر بود، اما دوربین با بدنه هم سطح بود. مسلما خارج بودن دوربین از بدنه معایب فراوانی دارد که اگر از جنبه منظره بد آن بگذریم، لنز دوربین همواره در خطر خط افتادن و یا حتی شکستن است. پس این نکته را یک پوئن بسیار منفی در طراحی آیفون 6 میدانیم. در کنار دوربین هم، لنز و میکروفون قرار گرفته‌اند.
یکی دیگر از مواردی که بسیار به چشم می‌آید، خطوط بالا و پایین قاب پشتی است که تا حدودی بر روی زیبایی گوشی تاثیر گذاشته است. شاید اگر تضاد رنگ این خطوط با بدنه این‌چنین زیاد نبود، کمتر آزار دهنده به نظر می‌رسید. با این حال، این بخش از طراحی هم می‌تواند بسته به سلیقه افراد قضاوت شود.
با اینکه سایز صفحه‌نمایش آیفون جدید نسبت به قبل، حدود 17.5 درصد افزایش یافته، اما طول گوشی حدود 11 درصد بیشتر شده و اپل مقداری از فضای بالا و پایین صفحه‌نمایش کم نموده. مسلما این تلاش اپل برای تسهیل کار با گوشی با یک دست صورت پذیرفته که می‌توان آن را ادای احترامی از سمت تیم کوک در جهت آرامش روح استیو جابز دانست. همچنین، تلاش برای باریک‌تر کردن گوشی هم در همین راستا بود که البته کاش صورت نمی‌گرفت و دوربین این گوشی را در بدنه حفظ می‌نمود.
در مجموع، طراحی این گوشی دستخوش تغییرات زیادی گشته که بسیاری از آن‌ها مثبت بوده و البته موارد منفی‌ای هم وجود داشته است. با این حال، در زمان معرفی گوشی و در دستان تیم کوک، از چهره گوشی به مراتب کمتر خوشمان آمد تا زمانی که در دست با آن کار کردیم. این گوشی را جزو قشر بدعکس جامعه قرار می‌دهیم که خودش به مراتب از عکس‌هایش جذاب‌تر و دل‌نشین‌تر است و بهتر است که در شبکه‌های اجتماعی فعالیت زیادی نداشته باشد.
بالاخره
اپل صفحه‌نمایش گوشی‌هایش را بزرگ‌تر نمود. این هم یکی دیگر از مواردیست
که به سختی می‌شد در زمان حیات استیو جابز انتظارش را داشت. اما تیم کوک که
دیگر نفر اول اپل محسوب می‌گردد، خود را موظف به ادامه راه استیو جابز
نمی‌داند و تفکرات خود را در کوپرتینو جاری ساخته که یکی از آن‌ها، توجه به
خواسته مخاطبان و ساخت گوشی‌های بزرگ‌تر از 4 اینچیست. آیفون 6 با
صفحه‌نمایشی 4.7 اینچی از نوع IPS که همان پنل مورد علاقه اپل برای
محصولاتش محسوب می‌گردد تولید شده است.
خیلی عجیب نبود زمانی که در معرفی این گوشی، رزولوشن صفحه‌نمایش آن 1334×750 پیکسل اعلام گردید، چراکه با وجود سایز 4.7 اینچی و این رزولوشن، به همان تراکم پیکسلی 326ppi می‌رسیم که در چند نسل قبلی آیفون‌ها هم دیده بودیم. در واقع، اپل با این رزولوشن استاندارد رتینا را معرفی نمود و حال در سال 2014 هم به همین رزولوشن و اعتقادش برای کافی بودن این مقدار برای چشم انسان وفادار مانده. شاید از نظر عددی، این رزولوشن در مقایسه با رزولوشن رقیبان این گوشی که کمترینشان Full HD است، تا حدودی خنده‌دار به نظر آید، اما چشم‌های پر خطای بشری اعتقادات اپل را تایید می‌نماید و با همین رزولوشن هم، بیننده محو کیفیت و تصویرهای نمایش داده شده در صفحه‌نمایش این گوشی خواهد شد!
یکی از مواردی که می‌توان بهبودش در صفحه‌نمایش آیفون 6 نسبت به 5s را احساس نمود، میزان روشنایی صفحه است. با اینکه حداکثر روشنایی صفحه‌نمایش آیفون 5s هم حدود 580 نیت و جزو پرنورترین‌ها بود، روشنایی این گوشی از مدل پیشین هم بیشتر شده تا با بیش از 600 نیت روشنایی، یکی از نورانی‌ترین صفحات نمایش موجود بر روی گوشی‌ها را تا به امروز شاهد باشیم. بالطبع، با وجود پنل IPS فوق‌العاده‌ای که در این صفحه‌نمایش استفاده شده، رنگ‌ها هم بسیار واقعی و طبیعی و البته با حداکثر دقت تولید گشته به نمایش گذاشته می‌شوند. در مورد زاویه دید این پنل‌ها هم که به کرات گفته‌ایم و احتیاجی به توضیح مکررات نیست، فقط می‌توان گفت با وجود یک صفحه‌نمایش نسبتا بزرگ 4.7 اینچی و البته زاویه دید فوق‌العاده این صفحه‌نمایش، انتظار اینکه در مکان‌های عمومی مانند مترو، سایر افراد نتوانند فعالیت‌های شما را در گوشیتان رصد کنند، انتظار بیجاییست.
در کل، با اینکه از رزولوشن تکراری اپل تا حدودی دل‌زده شده‌ایم، اما تصمیم جسورانه تیم کوک برای تولید گوشی با صفحه‌نمایش بزرگ‌تر از 4 اینچ را بسیار تحسین میکنیم. واقعا در تمامی این سال‌ها می‌شد جای خالی اپل را در بازار فبلت‌ها احساس نمود که دیگر این جای خالی توسط پرچم‌داران جدید اپل پر شده است.
اعدادی که در بازار امروز در بخش سخت‌افزار محصولات اعلام می‌گردند، ما را بدعادت نموده. پردازنده‌های 8 هسته‌ای، فرکانس‌های 2 گیگاهرتز به بالا، 3 گیگا بایت حافظه رم (که از رم کامپیوتری که من این نقد را در آن تایپ نمودم بیشتر است) و غیره. همه این اعداد باعث شده اپل خود را به زحمت نیندازد و هیچ‌وقت از قطعاتی که در محصولاتش به کار برده چیزی نگوید. اما چون اپل نگفته دلیل نمی‌شود که ما هم نگوییم. پس به این قسمت توجه نمایید:
سخت‌افزار آیفون 6 از چیپست جدید اپل با نام A8 که شامل یک پردازنده دو هسته‌ای 64 بیتی با فرکانس 1.4 گیگا هرتز، یک پردازشگر گرافیکی از نوع PowerVR GX6450 و یک گیگابایت حافظه رم تشکیل می‌شود.
شاید با خواندن این مشخصات متوجه شدید که چرا اپل تمایلی برای گفتن مشخصات دقیق سخت‌افزار گوشی‌هایش نشان نمی‌دهد. در کنار این چیپست، همانند قبل یک چیپ کمکی با نام M8 وجود دارد که قدرتمندتر از قبل، حرکات را درک می‌نماید. در واقع با کمک این چیپ ست است که گوشی متوجه می‌شود که شما در حال حرکت با دوچرخه هستید یا دویدن یا خواب. از دیگر مزایای این چیپ، صرفه‌جویی در مصرف باتری است، چرا که مثلا در زمانی که شما درحال دوچرخه‌سواری باشید، گوشی دیگر در حال جستجوی مداوم شبکه‌های Wi-Fi نخواهد بود و این به کمتر مصرف شدن باتری کمک شایانی می‌نماید.
اما اجازه دهید قدرت این سخت‌افزار ظاهرا خجالت‌آور اپل را در عمل بسنجیم.
در
بنچمارک GeekBench 3 که عملکرد پردازنده را در حالت تک هسته‌ای و چند
هسته‌ای بررسی می‌نماید، نتایج نشان از قدرت بسیار خوب این پردازنده دو
هسته‌ای داشت، طوری که فاصله زیادی بین این گوشی با پرچم‌داران دارای
Snapdragon 801 و یا هشت هسته‌ای‌های سامسونگ وجود نداشت.
اما در تست Basemark OS II که به صورت کلی دستگاه را از نظر عملکرد CPU، GPU، حافظه، مرورگری و ... مورد آزمایش قرار می‌دهد، این گوشی توانست عملکردی بهتر از همه گوشی‌های موجود در بازار تا به امروز را به ثبت رساند.
نتایج تست Basemark X که به صورت اختصاصی عملکرد گرافیکی دستگاه را مورد بررسی قرار می‌دهد هم حاکی از بی رقیب بودن گوشی‌های جدید اپل در بازار بود.
تست
GFX 3 هم تست گرافیکی دیگریست که جزئیات بیشتری را به چالش می‌کشد. نتایج
واقعا خارج از انتظار هستند! با اینکه آیفون 6 از رزولوشن 1080p بهره
نمی‌برد، اما در تست Off Screen این بنچمارک هم نتایج فوق‌العاده‌ای کسب
می‌کند تا به این نتیجه برسیم که پردازشگر گرافیکی PowerVR GX6450، عملکرد
بی‌نقصی دارد.
در
پایان، باید گفت که امسال هم اپل گوشی‌هایی تولید نمود که در زمان ورودشان
به بازار، قدرتمندترین‌های بازار هستند. پردازشگر گرافیکی PowerVR عملکردی
بهتر از نمونه‌های مشابهش یعنی Adreno 420 که بر روی غول‌های Snapdragon
805ای بازار قرار دارند به نمایش گذاشت و پردازنده 2 هسته‌ای 64 بیتی اپل
هم برتری‌اش را به رخ 4 هسته‌ای‌های Krait 400 بازار کشید تا باز هم در
زمینه عملکرد سخت‌افزاری، کاربران امسال اپل هم نگرانی‌ای نداشته باشند.
اپل کماکان باید در این بخش خود را مدیون سیستم‌عامل انحصاری‌اش بداند که
می‌تواند با بهره‌گیری از حداکثر توانایی سخت‌افزار، چنین نتایجی را رقم
بزند.
پس باز هم اپل با حداقل سخت‌افزار، حداکثر خروجی را به کاربرانش تحویل می‌دهد تا کماکان در مورد برترین عملکرد سخت‌افزاری، جای شک و شبهه‌ای باقی نگذارد.
اما راه‌های ارتباطی بی‌سیم این گوشی، از همیشه کامل‌تر است. شبکه‌های 3G و 4G با تعداد باندهای بیشتر از همیشه توسط این گوشی پشتیبانی می‌شوند. همچنین، سرعت Wi-Fi در این گوشی با وجود پشتیبانی آن از استاندارد ac بسیار بهتر از قبل شده. Bluetooth نسخه 4 هم که حضور دارد و البته NFC هم بالاخره به این گوشی راه پیدا کرد. البته از NFC این گوشی فقط می‌توان برای پرداخت‌های آنلاین توسط ApplePay استفاده نمود که چندان زمان نزدیکی برای استفاده از این قابلیت در ایران متصور نیستیم. درگاه ارتباطی این گوشی هم مانند گذشته Lightning است و کماکان متاسفانه از USB On The Go پشتیبانی صورت نمی‌پذیرد.
همانند قبل، دو راه برای باز کردن قفل صفحه‌نمایش وجود دارد، یکی تعیین رمز 4 رقمی (که البته می‌توان به جای رمز 4 رقمی، از رمز با تعداد کاراکتر نامحدود هم استفاده نمود) و یا استفاده از Touch ID. شاید بهتر بود در مورد عملکرد TouchID در بخش سخت‌افزار می‌گفتیم، اما الان هم دیر نیست.
حسگر اثر انگشت آیفون 6 هم مانند قبل عملکردی بی‌نقص دارد و چون به اندازه کافی با آن آشنا شده‌اید، به توضیح جزئیات آن نخواهیم پرداخت.
نحوه چیدمان اپلیکیشن‌ها در این نسخه تغییری نکرده، فقط با بزرگ‌تر شدن صفحه‌نمایش یک ردیف اضافه شده که البته می‌توان انتخاب نمود که یک ردیف اپلیکیشن اضافه شود یا همان تعداد اپلیکیشن با مقداری افزایش ابعاد، بزرگ‌تر نمایش داده شوند.
پنل کنترل سنتر که با کشیدن انگشت از پایین به بالا در هر صفحه‌ای باز می‌شود، تغییری در چیدمان نداشته و فقط از نظر گرافیکی مقداری رنگ‌ها تغییر داشته‌اند. با اینکه این منو از iOS 7 پا به سیستم‌عامل اپل گذاشت، ولی عملکردی فوق‌العاده دارد. مزیتی که این منو به منوی Notification اندروید دارد، این است که بدون احتیاج به بستن اپلیکیشن، می‌توانید تغییراتی مانند قطع کردن یا وصل کردن Wi-Fi و یا تغییر نور صفحه‌نمایش و ... را انجام دهید.
اما Notification Center هم که با کشیدن انگشت از بالا به پایین ظاهر می‌شد، تغییراتی داشته. قبلا صفحات Today، All و Missed وجود داشت که یکی از آن‌ها حذف شده و به جای آن الان فقط صفحات Today و Notification قرار گرفته است. یک قابلیت مفید در این بخش اضافه شده که از همان بخش Notification Center می‌توانید به مسیج هایتان پاسخ دهید.
در همین بخش امکان اضافه کردن ویجت هم اضافه شده که هنوز چندان مورد توجه برنامه نویسان قرار نگرفته، چرا که ویجت‌ها باید توسط سایر توسعه‌دهندگان تولید شوند و برای نصب در فروشگاه اپل قرار گیرند.
مانند قبل، با دو مرتبه فشردن کلید Home، صفحه مالتی تسک باز می‌شود که در بالای این صفحه، لیست افرادی که در علاقه‌مندی‌های شما قرار دارند وجود دارد. با وجود این منو، در هر برنامه‌ای که باشید می‌توانید با باز کردن صفحه مالتی تسک، اعمالی مانند تماس یا ارسال مسیج را انجام دهید.
یکی دیگر از برتری‌های iOS به دیگر سیستم‌عامل‌ها، منوی سرچ بسیار قدرتمند آن با نام Spotlight است. منویی که در هر صفحه‌ای انگشتتان را بر روی صفحه به پایین بکشید ظاهر می‌شود و آماده جستجو کردن کلمه مورد نظر شماست. پیش‌تر کلمه‌ای که در این منو می‌نوشتید از داخل برنامه‌ها، کانتکت ها، متن مسیج‌ها و غیره جستجو می‌شد. اما در iOS 8 جستجو از اینترنت مانند ویکی‌پدیا، IMDB و App Store و ... هم صورت می‌پذیرد.
بر خلاف اکثر گوشی‌های هوشمند رده بالا که برای اجرای بازی‌ها از واسط گرافیکی OpenGL ES استفاده می‌کنند، اپل واسط گرافیکی (API) انحصاری خود را برای iOS 8 طراحی کرده که Metal نام دارد. طبق ادعای اپل، Metal ارتباط بهتر و بهینه‌تری بین سخت‌افزار و نرم‌افزار برقرار می‌کند که به سازندگان بازی‌های کامپیوتری این امکان را می‌دهد تا بتوانند بازی‌های باکیفیت‌تر و در عین حال روان‌تری را برای آیفون بسازند. بازی‌هایی که طبق ادعای اپل می‌توانند از لحاظ کیفیت با بازی‌های کامپیوترهای رومیزی رقابت کنند.
برتری Metal آنجاییست که برنامه نویسان و بازی‌سازان به جای کار با درایورهای گرافیکی، می‌توانند به طور مستقیم با پردازنده‌ی گرافیکی درگیر شوند و بتوانند به پردازنده‌ی گرافیکی بگویند که چطور محاسبات گرافیکی را انجام دهد.
در حال حاضر بخشی در App Store برای بازی‌هایی که از Metal استفاده می‌کنند تعبیه شده و بازی‌های معروفی نظیر Asphalt 8، با این رابط جدید، بازسازی شده‌اند. لازم به ذکر است که تنها چیپست‌های A7 و جدیدتر از Metal پشتیبانی می‌کنند و بنابراین تنها کاربران گوشی‌های iPhone 5s، iPhone 6 و iPhone 6 Plus قادر به استفاده از Metal خواهند بود.
اما همیشه تایپ کردن در دستگاه‌های ساخت اپل لذت‌بخش بود، چراکه کیبورد استاندارد اپل بسیار کامل و کم نقص بود و با توجه به حساسیت و هوشمندی بالای iOS در درک لمس‌ها، تایپ در دیوایس‌های اپلی به راحتی صورت می‌پذیرفت. حال اپل امکان نصب کیبوردهای دیگر را هم ایجاد نموده تا کاربران بتوانند برای تنوع، از کیبوردهای دیگری هم استفاده کنند. برای مثال، با نصب اپلیکیشن SwiftKey بر روی آیفون 6 می‌توان از همه امکانات کیبوردهای متنوع و کاربردی این برنامه استفاده کرد. در ضمن، کیبورد استاندارد اپل هم، بسیار هوشمندانه کلمات پر استفاده شما را شناسایی می‌نماید و با تایپ حروف اول کلمه، کلمات مشابه را پیشنهاد می‌دهد که در اکثر مواقع، عملکرد دقیق و کاربردی‌ای دارد.در کل، iOS 8 هیچ تغییر انقلابی‌ای را برای کاربر به وجود نیاورده، اما باید در نظر داشته باشیم که اکثر مواقع برای مواردی که نارضایتی در پی داشته‌اند و یا عملکردی عالی نداشته‌اند به انقلاب نیاز است، که این مورد در مورد iOS اپل هیچ‌وقت صدق نمی‌کرده و این سیستم‌عامل همواره عملکرد مناسبی داشته که چندان نیازی به یک انقلاب بر روی آن احساس نمی‌شد. با این حال، اضافه شدن مواردی که ذکر کردیم، تا حدودی کار با iOS را برای کاربران راحت‌تر نموده و تجربه بهتری را نسبت به iOS 7 به ارمغان خواهد آورد.
اپل در دوربین این گوشی، از یک نوع فن‌آوری استفاده کرده که پیش‌تر شبیه به آن را بر روی دوربین DSLR کانن، یعنی 70D دیده بودیم. یک نوع فن‌آوری فوکوس خودکار تشخیص فاز (Phase Detection) وابسته به سنسور تصویر که اپل آن را فوکوس پیکسل (Focus Pixel) می‌نامد. البته اپل در به کار گیری این فن‌آوری بر روی دوربین گوشی‌های همراه پیشتاز نیست و قبلا، دوربین‌های سامسونگ گلکسی S5 و ال‌جی G3 مجهز به این نوع فوکوس خودکار شده بودند.
چیپست قوی‌تر و فوکوس خودکار سریع‌تر، به آیفون 6 کمک کرده که در تشخیص چهره، خیلی دقیق‌تر و سریع‌تر عمل کند. لرزش گیر تصویر آیفون 6 برخلاف برادر بزرگ‌ترش یعنی آیفون 6 پلاس از نوع دیجیتالی است؛ با این حال اپل قول داده که این لرزش گیر تصویر وظیفه‌ی خود را به خوبی انجام می‌دهد. رزولوشن عکس‌های پانورامای دوربین این گوشی نیز افزایش یافته و اکنون آیفون 6 می‌تواند عکس‌های پانورامای 43 مگاپیکسلی بگیرد. به هر صورت چیپست جدید A8 کاری کرده که همه چیز سریع‌تر شود، از شات‌های سریع‌تر در هنگام عکاسی HDR گرفته تا بالا آمدن اپلیکیشن دوربین.
دوربین جلویی گوشی شاهد بهبودهای چشمگیری بوده است. طبق ادعای اپل، دوربین دوم آیفون 6، می‌تواند تا 81 درصد نور بیشتری را نسبت به دوربین دوم 5s جذب کند. البته از آن جایی که نسبت کانونی لنز بر روی همان عدد F/2.2 ثابت مانده، خیلی در این مورد مطمئن نیستیم. جالب‌ترین بهبود را باید در عکاسی پیاپی دید. دوربین جلویی این گوشی می‌تواند با سرعت 10 فریم بر ثانیه عکاسی پیاپی کند. بعلاوه این دوربین می‌تواند عکس‌های HDR بگیرد و ویدیوی HDR نیز ضبط کند.
به لطف iOS 8، واسط کاربری دوربین میزبان بهبودهایی بوده است. اگر صفحه را برای فوکوس کردن لمس کنید، گوشی امکان تغییر نوردهی از طریق بالا و پایین بردن یک اسلایدر را به شما می‌دهد. بدین ترتیب شما می‌توانید بسته به نوع صحنه، جبران نوردهی را تغییر دهید. بعلاوه می‌توانید فوکوس و نوردهی را قفل کنید و البته، این چیز جدیدی نیست.
در قسمت سمت چپ صفحه‌ی اپلیکیشن دوربین، اپل کنترل‌هایی را برای سوییچ کردن به دوربین جلویی قرار داده است. در کنار آن نیز دکمه‌ی تایمر (قابلیت تنظیم بر روی 3 یا 10 ثانیه)، انتخاب مود HDR و در نهایت دکمه‌ی تنظیمات فلاش قرار دارد.
در کنار دکمه‌ی لمسی شاتر، اسلایدری قرار دارد که به وسیله‌ی آن می‌توانید به مود عکاسی (Photo)، عکاسی با نسبت مربعی (Square)، پانوراما، ویدیو، اسلوموشن و تایم لپس بروید. برای فعال کردن مود عکاسی پیاپی، کافیست که دستتان را اندکی بیشتر بر روی دکمه‌ی شاتر نگه دارید.
وقتی عکاسی با آیفون 6 را شروع می‌کنید، نکته‌ای که بلافاصله متوجه آن می‌شوید، سرعت است. قطعا آیفون 5s کند نبود، ولی آیفون 6 به وضوح سریع‌تر است. زمان تاخیر بین عکس‌ها بسیار کاهش یافته و پردازش عکس‌های HDR تنها یک ثانیه طول می‌کشد.
گستره‌ی دینامیکی این دوربین عالی است. قسمت‌های روشن‌تر و تاریک‌تر عکس، نوردهی بسیار مناسبی دارند و در مواقعی بسیار، اصلا به عکاسی HDR نیاز نیست. غلظت رنگ عکس‌ها اندکی از حالت طبیعی بیشتر است؛ با این حال به نظر می‌رسد این کلکی است که بیشتر سازندگان گوشی‌های همراه برای زیباتر کردن عکس دوربین‌ها می‌زنند. خوشبختانه غلظت رنگ‌ها در ذوق نمی‌زند.
طبق معمول همه‌ی گوشی‌های آیفون، تفکیک جزئیات در بزرگنمایی زیاد بسیار عالیست. سوژه‌ها در شرایط نوری خوب، کاملا با جزئیات زیاد و شارپ هستند. باید گفت که شارپنس گوشه‌های تصویر نسبت به آیفون 5s افزایش یافته و اکنون گوشه‌های تصویر نیز مثل وسط تصویر تفکیک جزئیات خوبی دارد.
مود HDR آیفون 6، دو عکس می‌گیرد و آن‌ها را با یکدیگر ترکیب می‌کند تا یک عکس با نوردهی مناسب و گستره‌ی دینامیکی زیاد به دست آید. به نظر می‌رسد که در مود HDR، سایه‌ها به حال خود رها می‌شوند و تنها عملی که صورت می‌گیرد، سعی در افزایش جزئیات مناطق پرنور است. به طور کلی اثر عکس‌های HDR را خیلی حس نکردیم و به نظر می‌رسد که زیاد چشمگیر نباشد.
عکاسی در نور ضعیف دوربین آیفون 6 بهبودهای چشمگیری نسبت به مدل پیشین داشته است. به لطف لرزش گیر تصویر دیجیتالی موثر، دوربین می‌تواند سرعت شاتر را تا حد زیادی پایین بیاورد و بدین ترتیب نوردهی خوبی از صحنه داشته باشد. این طوری آیسو (ISO) نیز بر روی مقادیر پایین قرار می‌گیرد تا عکس باکیفیت‌تری بدست آید. با این حال همچنان خطر لرزش دست و حرکت سوژه و در نهایت تار شدن صحنه وجود دارد. در حقیقت باید گفت که در آیفون 5s به ندرت دیده بودیم سرعت شاتر پایین‌تر از 1/30 ثانیه انتخاب شود، ولی در آیفون 6 سرعت شاتر تا 1/15 ثانیه نیز می‌رسد.
از زمانی که اپل توانایی عکاسی پانوراما را بر روی دوربین گوشی‌های خود قرار داد، یکی از بهترین عملکردهای عکاسی پانوراما را می‌توانیم بر روی گوشی‌های این شرکت ببینیم. عمل دوختن عکس‌ها به یکدیگر خیلی عالی انجام می‌گیرد و تقریبا خطایی از این بابت مشاهده نمی‌شود. باید اشاره کرد که عمل عکاسی پانوراما با آیفون 6 بسیار ساده است تقریبا فرقی با یک ضبط ویدئویی ساده ندارد.
از بزرگ‌ترین تفاوت‌های آیفون 6 نسبت به آیفون 5s را باید در میزان نویز دید. اپل ادعا می‌کند که در آیفون 6 الگوریتم پیشرفته‌تری را در کاهش نویز عکس‌ها به کار گرفته است. بنابراین در عکس‌های آیفون 6 باید نویز کمتر و جزئیات بیشتری را شاهد باشیم. واقعیت این است که در تصاویر، عکس باکیفیت‌تری را از آیفون 6 نسبت به آیفون 5s شاهد هستیم. کیفیت بیشتر که علاوه بر کاهش نویز، مقدار زیادی از آن را می‌توانیم مدیون جذاب‌تر شدن عکس به دلیل غلظت رنگ بیشتر بدانیم.
در عکاسی شرایط نوری ضعیف، طبق انتظار، آیفون 6 سرعت پایین‌تری را برمی‌گزیند و البته آیسو (ISO) را بر روی مقادیر شبیه به 5s حفظ می‌کند. بدین صورت شاهد مقداری نوردهی بیشتر در عکس‌های 6 نسبت به 5s هستیم. تفاوت در مقدار نویز را این جا می‌توانیم ببینیم، عکس‌های آیفون پیشین نویزهای بزرگ‌تری دارند و عکس‌های آیفون 6، نویز کوچک‌تر و قابل تحمل تر. به طور کلی جزئیات عکس‌های شرایط نوری ضعیف آیفون 6، اندکی بهتر است.
در عکاسی شرایط نوری ضعیف، حواسمان به فوکوس خودکار تشخیص فاز هم بود، دوربین آیفون 6 اندکی سریع‌تر عمل می‌کرد. به طور کلی باید گفت که اگر در عکاسی با گوشی همراه جدی و اکنون صاحب یک آیفون 5s هستید، خیلی لازم نیست آیفون 6 بخرید. عکاسی دوربین تفاوت خیلی چشمگیری ندارد، مگر اینکه نمایشگر بزرگ‌تر گوشی، دیگر ویژگی‌های آن یا ضبط ویدئویی پیشرفته‌تر آن را بپسندید.
خیلی دوست داشتیم توانایی فیلم‌برداری 4K را بر روی این گوشی می‌دیدیم، ولی شاید اپل آن را برای آیفون 6s حفظ کرده است. اکنون بسیاری از گوشی‌های اندرویدی این کار را انجام می‌دهند، با این حال نکته‌ی اصلی این جاست که سنسور 8 مگاپیکسلی 4:3 این گوشی، رزولوشن کافی افقی برای ویدیوهای 4K را ندارد.
وقتی در اپلیکیشن دوربین به مود اسلوموشن می‌روید، نشانگری برای تعیین سرعت فیلم‌برداری ظاهر می‌شود. در آن جا می‌توانید از بین 120 فریم بر ثانیه و 240 فریم بر ثانیه انتخاب کنید. در حالت پیش‌فرض، مود ضبط ویدیوی این گوشی ویدیوهای فول اچ دی را با سرعت 30 فریم بر ثانیه ضبط می‌کند. برای فعال کردن ضبط 60 فریم بر ثانیه باید به تنظیمات دوربین بروید.
اپل لرزش گیر تصویر دیجیتالی ویدیو را بهبود داده تا شاهد لرزش گیر پیشرفته‌تری نسبت به آن چه در 5s دیده بودیم باشیم. اپل اکنون این لرزش گیر دیجیتالی فیلم‌برداری را، لرزش گیری سینماتیک (Cinematic Stabilization) نامیده است. در آزمایش‌هایی که انجام دادیم، به خوبی این بهبود را احساس کردیم. قطعا از آیفون 6 پلاس انتظار بیشتری داریم چرا که این گوشی مجهز به لرزش گیر تصویر اپتیکال است.
فیلم‌برداری فول اچ دی دوربین آیفون 6 با نوردهی عالی و جزئیات فراوان حقیقتا یکی از بهترین‌هاست. فوکوس خودکار در حین فیلم‌برداری خیلی خوب انجام می‌گیرد، با این حال اتومبیل‌های گذری می‌توانند به راحتی دوربین را گیج کنند.
هرچند که بیت ریت فیلم‌برداری فول اچ دی 30 فریم بر ثانیه‌ی این گوشی 18 مگابیت بر ثانیه است، ولی ضبط صدا خیلی خوب نیست. ضبط صدا با بیت ریت 63 کیلوبیت بر ثانیه صورت می‌گیرد و هرچند که بر روی بدنه‌ی آیفون 6 چند میکروفون وجود دارد، ولی صدا تنها در یک کانال ضبط می‌شود.
کیفیت ضبط ویدئویی فول اچ دی 60 فریم بر ثانیه مثل کیفیت ضبط 30 فریم بر ثانیه است؛ با این تفاوت که در این مود، حرکت سوژه‌ها خیلی سریع و آسان صورت می‌گیرد. بیت ریت این ویدیوها کاملا بالاتر است و به 25 مگابیت بر ثانیه می‌رسد. با این حال نسبت به بیت ریت 40 تا 50 مگابیت بر ثانیه‌ای ویدیوهای 4K اصلا بالا به نظر نمی‌رسد.
اگر بخواهیم بیشتر درباره‌ی ویدیوهای اسلوموشن صحبت کنیم، باید گفت که ویدیوهای 240 فریم بر ثانیه با بیت ریت 40 مگابیت بر ثانیه و ویدیوهای 120 فریم بر ثانیه با بیت ریت 27 مگابیت بر ثانیه ضبط می‌شوند. این به معنی اشغال حجم زیادی از حافظه‌ی گوشی است؛ به صورتی که یک کلیپ 20 ثانیه‌ای ویدیوی 240 فریم بر ثانیه، حدود 115 مگابایت از حافظه را اشغال می‌کند. این مقدار برای ویدیوی 120 فریم بر ثانیه، 90 مگابایت است. در ویدیوهای اسلوموشن همچنان نمایش جزئیات عالی است. به طور کلی همان‌طور که در مدل پیشین هم دیده بودیم، تماشای ویدیوهای اسلوموشن بسیار جذاب است.
آیفون 6 با کیفیت عالی همیشگی محصولات اپل تولید شد. با اینکه به طراحی آن ایراداتی وارد نمودیم، اما باید بپذیریم که اپل به خوبی کارش را در تولید محصولات با کیفیت بلد است. دوربین این گوشی با حفظ بیشتر مشخصات قبلی، ما را از نظر کیفیت شگفت‌زده نمود. صفحه‌نمایش آیفون جدید باز هم با رزولوشنی عجیب، تمام نیازهای کاربر را پوشش می‌دهد و موجب رضایت مصرف کننده خواهد شد. iOS 8 با اینکه تغییرات زیادی نداشت، اما مانند قبل در عین سادگی عملکردی کم نقص را به نمایش می‌گذارد. عملکرد باتری این گوشی مقداری بهتر از قبل است ولی هنوز هم نمی‌توان باتری این گوشی را عالی دانست. عملکرد سخت‌افزاری گوشی هم که دیگر جای گلایه ای برای کاربر باقی نمی‌گذارد.
در کل، همه منتظر نوآوری از اپل هستند، یا شاید انقلاب، اما می‌توان تنها انقلاب صورت گرفته در این گوشی را قد کشیدن آن دانست، که اتفاق کم اهمیتی هم نیست. اتفاقی که منجر به کوچ بسیاری از افراد به سمت گوشی جدید ساخت اپل هم شد، کسانی که واقعا گوشی 4 اینچی را کوچک می‌دانستند و اکنون با حق انتخاب‌های جدید، به سمت آیفون جدید اپل گرایش پیدا کرده‌اند. همان‌طور که در نقد هم گفتیم، آیفون 6 بهتر از چیزی بود که ابتدا تصور می‌کردیم. سخت است بگوییم که این آیفون را به اندازه آیفون 5 در زمان معرفی دوست داشتیم، اما باید پذیرفت که آیفون 6 و آیفون 6 پلاس بهترین گوشی تولید اپل تا به این تاریخ محسوب می‌گردد که یک مجموعه کامل و کم نقص از امکانات کافی را به کاربرش اهدا می‌نماید.
ال جی تری
ال
جی در طی کنفرانسی رسمی خود در تاریخ 8 آگوست 2013، از اسمارت فون جدیدش
تحت عنوان G2 رونمایی کرد. پرچم‌داری که از مدت‌ها قبل حواشی و شایعات
زیادی پیرامون آن وجود داشت و بسیاری آن را شانس ال جی برای بازگشت به عرصه
رقابت با بزرگان می‌دانستند. حال، پس از عرضه رسمی این گوشی و ورود آن به
ایران، میزبان آن در دیجی کالا بودیم و قصد داریم به بررسی این گوشی که
پرچم دار ال جی تا پایان سال 2013 محسوب می‌گردد بپردازیم. پس با ما در نقد
و بررسی LG G2 همراه شوید.
خوب از آنجایی که می‌توانیم این گوشی را قدرتمندترین گوشی تولید شده تا به این تاریخ یعنی اواسط مهر ماه سال 92 بدانیم، بررسی آن‌را از سخت افزار و قدرت سخت افزاری گوشی آغاز میکنیم. ال جی در پرچم دار خود از جدیدترین و قوی‌ترین چیپست ساخت کمپانی Qualcomm یعنی Snapdragon 800 بهره برده که شامل یک پردازنده 4 هسته ای Krait 400 با فرکانس 2.26 گیگاهرتز و پردازشگر گرافیکی Adreno 330 می‌شود.
این
ترکیب، بهترین ترکیب موجود بر روی گوشی‌ها تا امروز است که البته مشابه آن
با فرکانس متفاوت پردازنده را در گوشی‌هایی همچون Sony Xperia Z1، Sony
Xperia Z Ultra و Samsung Galaxy Note 3 هم دیده‌ایم. البته، رم این گوشی 2
گیگ است که فقط در نوت 3، شاهد حضور 3 گیگابایت حافظه رم هستیم. با وجود
سخت افزار های مشابه بر روی گوشی‌ها، بالطبع عملکرد سخت افزاری مشابهی را
هم از همه آن‌ها شاهد بودیم که تفاوت آن‌ها بسیار اندک و قابل چشم پوشیست.
می‌توان گفت که ال جی برای تولید این گوشی سنگ تمام گذاشته و از نظر قدرتی، یک گوشی قدر قدرت را روانه بازار نموده که پرچم دار شایسته ای برای این کمپانی محسوب می‌گردد. با وجود همچنین سخت افزاری، می‌توانید با خیال راحت، از همه امکانات سیستم عامل اندروید و تمام بازی‌هایی که تا به حال برای آن تولید شده لذت ببرید و مطمئن باشید که G2، هیچ‌وقت شما را نا امید نخواهد نمود. اما متاسفانه این گوشی قابلیت پشتیبانی از کارت حافظه جانبی را ندارد و فقط در دو ظرفیت 16 و 32 گیگابایتی تولید شده که کاربر باید به همین میزان قناعت نماید که البته حتی این میزان هم در دسترس کاربر نیست و در مدل 16 گیگ، کمتر از 11 گیگابایت آن در اختیار کاربر قرار دارد.
خوشبختانه G2، امکان مناسبی را برای مرور صفحات اینترنت فراهم نموده. این گوشی از شبکه های 3G و 4G پشتیبانی می‌نماید که البته برای یک گوشی در این سطح، اتفاق متداولیست. برای کاربران داخل ایران هم که غالبا از Wi-Fi یا GPRS و Edge استفاده می‌نمایند، این گوشی برترین عملکرد ممکن را داراست. در ضمن، قابلیت‌هایی همچون بلوتوث، NFC، DLNA و سنسور مادون قرمز هم برای تبادل اطلاعات بین این دستگاه با دیگر گجت ها تعبیه شده که بسیار کاربردیست.
اما بعد از همه این‌ها، می‌خواهیم در مورد صفحه نمایش گوشی صحبت نماییم. G2 میزبان یک نمایشگر 5.2 اینچی از نوع True HD-IPS و با کیفیت Full HD است.
روشنایی
450 نیت و تراکم 424 پیکسلی از دیگر مشخصه های این نمایشگر هستند. بنا بر
اعلام ال جی در این نمایشگر از Graphic Ram یا GRAM نیز استفاده شده است
که موجب کاهش مصرف انرژی در هنگام کاربری آن می‌شود. در پوشش این نمایشگر
نیز ال جی از گوریلا گلاس 3 استفاده کرده است. این صفحه نمایش، یکی از
مزایای گوشی جدید ال جی محسوب می‌گردد که شاید باعث توفیق آن شود. در ضمن،
بر خلاف SuperAMOLED ها که رنگ‌ها را مقداری بزرگ نمایی شده تولید نموده
نمایش می‌دهند، صفحه نمایش G2 رنگ‌هایی کاملا واقعی و طبیعی را به نمایش
می‌گذارد.
بعد از نگاه به صفحه نمایش، به راحتی می‌توان متوجه وضوح عالی تصاویر و رنگ‌های چشم نواز تولید شده گشت که به لطف تراکم پیکسلی بالای آن، بسیار هم شارپ است. اما روشنایی صفحه نمایش چندان قابل توجه نیست و اگر آن‌را در کنار گوشی‌های سامسونگ مخصوصا نوت 3 نگاه کنید، احساس می‌کنید که نور صفحه بسیار کمتر است که درست هم هست. اما به حدی هست که برای کار با گوشی در زیر نور مستقیم مشکلی بوجود نیاید. خوشبختانه، عملکرد صفحه در زوایای مختلف هم کاهش ندارد که از یک صفحه نمایش با پنل IPS، غیر از این هم انتظار نمی‌رفت. مورد دیگری که باعث خوشحالی ما شد، استعداد کم صفحه نمایش در جذب اثر انگشت بود، طوری که بعد از چند روز کار با گوشی، احساس نیاز به تمیز نمودن صفحه ننمودیم. در کل، صفحه نمایش G2 را یکی از موارد دوست داشتنی آن میدانیم که ما را شیفته خود نمود، با اینکه در مقایسه با SuperAMOLED ها حرف زیادی برای گفتن ندارد، اما به تنهایی این صفحه نمایش کاملا کاربر را راضی خواهد نمود.
نسخه 4.2.2 از سیستم عامل اندروید، سیستم عامل منتخب ال جی برای این گوشی است که از ابتدا بر روی آن قرار دارد. همچنین، رابط کاربری Optimus UI هم بر روی گوشی قرار دارد که رابطی سبک و ساده به شمار می‌رود. اما LG رابط کاربری خود را تغییرات زیادی داده و امکانات بسیاری را بر روی این گوشی قرار داده که سعی میکنیم به همه آن‌ها بپردازیم.
ابتدای به امر، برای باز کردن قفل صفحه نمایش یک افکت زیبا شبیه به یک الماس وجود دارد که با کشیدن انگشت، الماس بزرگ‌تر می‌شود تا کل صفحه را در بر گیرد و قفل باز شود.
در ضمن، این افکت را می‌توان تغییر داد و از 4 افکت دیگر هم استفاده کرد که آن‌ها هم زیبا هستند. اما قابلیتی که بر روی گوشی‌های نوکیا همه دیده بودیم بر روی این گوشی قرار دارد، که طبق آن می‌توانید با دو بار ضربه آهسته و پیوسته بر روی صفحه نمایش، آن‌را روشن نمایید.
امکان استفاده از حالت مهمان هم بر روی گوشی وجود دارد، بدین صورت که می‌توانید با قرار دادن یک پترن خاص برای این حالت و کشیدن آن، به صفحه مهمان گوشی وارد شوید و در آن فقط تعدادی از برنامه‌ها را برای استفاده یا نمایش نشان دهید.
برای برگشتن به صفحه خود کافیست یک‌بار دیگر گوشی را قفل نمایید و با پترن شخصی خود آن‌را باز کنید. این حالت برای شما می‌تواند بسیار کاربردی باشد، زمانی که بخواهید گوشیتان را برای استفاده یا بازی کردن در اختیار کودکان یا دوستانتان قرار دهید و مایل به استفاده آن‌ها از صفحه شخصیتان نیستید.
خوب G2 هم یکی دیگر از گوشی هاییست که کلید های کنترلی اندروید را در دل صفحه نمایش جای داده است، و البته چون مقداری هم آن‌ها را بزرگ طراحی نموده‌اند، مقداری از فضای صفحه نمایش را اشغال نموده که می‌توان گفت صفحه نمایش این گوشی در واقع چیزی حدود 5 اینچ است.
امکان تغییر سایز ویجت ها هم وجود دارد و می‌توانید آن‌ها را کوچک‌تر یا بزرگ‌تر کنیدQuick Memo هم که با عملکرد خوبش وجود دارد و به شما امکان گرفتن اسکرین شات در هر جا و نوت برداری بر روی آن‌را می‌دهد.
یک قابلیت خوب دیگر که ال جی بر روی گوشی قرار داده، Slide Aside نام دارد. با کشیدن سه انگشتتان بر روی صفحه نمایش به سمت چپ، در هر برنامه ای که باشید، برنامه به صورت باز مخفی می‌گردد و آماده است که با کشیدن سه انگشت از چپ به راست، برنامه های مخفی شده را ببینید و استفاده نمایید، که البته این قابلیت حافظه رم را بیشتر اشغال می‌نماید، ولی بسیار کاربر دیست.
Q Slide هم که در واقع همان Small Apps در گوشی‌های سونیست که می‌توانید تعدادی از برنامه‌ها را در حین استفاده از دیگر برنامه‌ها، باز نموده استفاده کنید.
نوار Notification هم که همانند دیگر گوشی‌های سطح بالا، پر است از میانبر به بخش‌ها و امکانات مختلف گوشی که کار را بسیار راحت می‌نماید.
قابلیت‌های Smart Screen و Smart Video دقیقا مدل کپی شده Smart Stay و Smart Pause از گوشی‌های سامسونگ هستند. به هر حال، این اولین موردی نیست که ال جی از همتای خود یعنی سامسونگ کپی می‌کند و به کرات تقلید های آشکار این کمپانی را دیده بودیم.
بر طبق این قابلیت‌ها، تا زمانی که دوربین جلوی گوشی صورت کاربر را شناسایی نماید، صفحه نمایش خاموش نمی‌شود و همین طور، در هنگام پخش ویدئو هم تا صورت کاربر برگردانده شود، ویدئو استپ می‌گردد. به هر حال، این قابلیت‌ها در سامسونگ هم چندان کارایی نداشتند.
قابلیت Quiet Mode هم عملکردی شبیه به Do Not Disturb در دستگاه های اپل دارد که می‌توان تماس‌های ورودی را مدیریت نمود.
نهایتا قابلیت One Handded Operation، به کاربر امکان تغییر منوها در هنگام تماس یا ارسال پیامک را می‌دهد که باعث می‌گردد کار با یک دست با گوشی به مراتب راحت‌تر گردد.
در کل، از نظر امکانات نرم افزاری، با یکی از غنی‌ترین گوشی‌های LG آشنا شدیم که کارکرد خوبی دارد، با اینکه کماکان در این زمینه، از هم‌وطنش سامسونگ هنوز عقب است.
اما یکی دیگر از موارد عالی این گوشی، شارژ دهی باتری آن است. باتری این گوشی یک باتری لیتیوم پلیمری 3000 میلی آمپر ساعتیست که عملکرد فوق‌العاده ای را از خود به جای می‌گذارد. با یک مرتبه شارژ گوشی، به راحتی بیش از 1.5 روز با آن می‌توان کار نمود. جالب است که ما صبح گوشی را شارژ نمودیم و پس از یک روز کامل کار با گوشی و انواع تست‌ها، در پایان روز و اواخر شب، هنوز حدود 20 درصد از شارژ گوشی باقی مانده بود که ما را شگفت زده نمود. در واقع، می‌توان عملکرد باتری این گوشی را در بین رقبایش، بی همتا ارزیابی نمود.
اما برسیم به طراحی عجیب و منحصر به فرد این گوشی. اولین موردی که با دیدن گوشی به چشم می‌آید، لبه های بسیار باریک دور صفحه نمایش است. طراحی این گوشی شباهت زیادی به همتایش Optimus G Pro دارد که با وجود قاب باریک اطراف صفحه نمایش، کاربران را به تحسین کمپانی ال جی وا میدارد. با وجود این لبه باریک، G2 یک گوشی خوش دست در بین گوشی‌های بزرگ‌تر از 5 اینچ بازار محسوب می‌گردد. در ضمن، وجود انحنا در محل تلاقی صفحه نمایش و لبه‌ها، حس امنیت بسیار خوبی را به کاربر منتقل می‌نماید. در قسمت پایین صفحه نمایش لوگوی LG قرار دارد و بالای آن هم بلندگو، دوربین و سنسورها جای داده شده‌اند. بر روی لبه های گوشی شکاف یا کلیدی وجود ندارد و فقط شکاف سیم کارت قرار گرفته که البته آن هم تا حدودی مخفیست. البته، لبه پایینی میزبان دو بلندگو و جک 3.5 میلی متری هدفون و درگاه microUSB است.
خوب اینکه در اطراف گوشی هیچ کلیدی وجود ندارد به این علت است که ال جی در یک نو آوری عجیب، کلید های پاور و کنترل صدا را در قسمت زیرین دوربین و بر روی قاب پشتی تعبیه نموده است.
خوب این یک نو آوری محسوب می‌گردد، اما باید ببینیم آیا یک نو آوری مفید است یا یک نو آوری اعصاب خورد کن؟
به هر حال تقریبا همه کاربران به خاموش کردن گوشی از روی لبه راست یا بالایی دستگاه عادت کرده‌اند، حال ال جی می‌خواهد یک تنه این عادت را در کاربران تغییر دهد. راستش را بخواهید، با چند روز کار کردن با گوشی هم ما چندان به این موضوع عادت نکردیم، شاید اگر 1 ماه از گوشی استفاده کنید نا خود آگاه به وجود کلید پاور در پشت عادت کنید، اما در مدت زمان کم هرگز. ضمن اینکه، وقتی هم که به این محل قرار گیری عادت نمایید، کار کردن با دیگر گوشی‌ها برایتان سخت خواهد شد.
خوب در مورد قاب پشتی گوشی برایتان بگوییم، قابی که ما را به شدت به یاد گلکسی اس 4 انداخت، چرا که تقریبا جنسی شبیه به همان دارد و شدیدا اثر انگشت بر روی آن باقی می‌ماند و خود نمایی می‌کند، که ترجیح می‌دادیم LG از یک قاب بافت دار استفاده می‌کرد که هم اثر انگشت را جذب نمی‌کرد و هم احساس امنیت بیشتری به کاربر می‌داد.
اما یک نکته منفی دیگر در مورد قرار گیری کلیدها بر روی قاب پشتی، این است که وقتی برای فشردن آن‌ها انگشتتان بر روی قاب پشتی دارد جستجو می‌کند، به احتمال خیلی زیاد لنز دوربین را هم لمس می‌کنید و به همین دلیل احتمالا اغلب اوقات لنز دوربین کثیف خواهد بود. در ضمن، دور کلید پاور یک چراغ هشدار وجود دارد که بر زیبایی گوشی افزوده.
ابعاد این گوشی 138.5×71×8.9 میلی متر است که حدود 143 گرم هم وزن دارد و برای یک گوشی با صفحه نمایش 5.2 اینچی، ابعاد و وزن مناسبی به شمار می‌رود.
متاسفانه، همواره دوربین یکی از نقاط قوت گوشی‌های LG نبوده است. اما در سالی که اکثر کمپانی‌ها، تمرکز زیادی بر روی دوربین گوشی‌های رده بالای خود کرده بودند، LG نیز برای عقب نماندن از این قافله، تمام تلاش خود را کرده تا بتواند دوربینی در خور یک پرچم‌دار بر روی G2 قرار دهد.
همانند اکثر پرچم‌داران اندرویدی امسال، G2 نیز به یک دوربین 13 مگاپیکسلی مجهز کرده و جزو اولین دوربین هاییست که لرزش گیر اپتیکال و فوکوس خودکار 9 نقطه‌ای بهره می‌برد. در ضمن همانند گوشی آیفون 5، ال‌جی نیز بر روی لنز دوربین G2 یک محافظ از جنس یاقوت برای جلوگیری از خش افتادن آن قرار داده است. اما برای یک کاربر، این کیفیت نهایی عکس‌های گرفته شده است که فاکتور مهم خواهد بود. خوشبختانه در این زمینه با یک دوربین فوق‌العاده بر روی گوشی G2 مواجه هستیم. کیفیت عکس‌های گرفته شده با دوربین این گوشی فوق العادست و به راحتی می‌تواند با بهترین‌های بازار نظیر Samsung Galaxy Note 3 و iPhone 5 رقابت کند. عکس‌های گرفته شده جزئیات زیادی را نشان داده، رنگ‌های آن‌ها کاملا طبیعیست و نویز تصاویر کم است. هر چند که شاهد مقداری نویز در شرایط نوری ضعیف هستیم ولی کیفیت عکس‌ها همچنان رضایت‌بخش و قابل‌قبول می‌باشد. به علاوه فلاش LED پرقدرت G2 می‌تواند تا حد زیادی در کاهش نویز تصاویر کمک کند.
رابط کاربری نرم‌افزار دوربین کمی تغییر کرده و شبیه رابط کاربری نرم‌افزاری دوربین گوشی‌های سامسونگ شده. از مهم‌ترین امکانات نرم‌افزاری دوربین G2 می‌توان به قابلیت عکاسی Shot and Clear (برای حذف سوژه‌ای خاص از تصویر)، عکاسی 360 درجه‌ای، عکاسی دوتایی (عکاسی همزمان با دو دوربین گوشی)، Time Catch Shot (برای گرفتن چند عکس پیش از فشار دادن شاتر)، عکاسی HDR و پانوراما اشاره کرد.
اما خوبی‌های دوربین G2 به همین جا ختم نمی‌شوند! به لطف پردازنده بسیار قدرتمند Snapdragon 800 موجود در این گوشی، G2 می‌تواند با کیفیت Full HD 1080p و با سرعت 60 فریم بر ثانیه فیلم‌برداری کند.
LG برای علاقه‌مندان به تماس‌های تصویری، یک وب کم 2.1 مگاپیکسلی در بالای صفحه نمایش قرار داده که می‌تواند با کیفیت Full HD 1080p فیلم‌برداری کند و کیفیت بسیار خوبی دارد.
در آخر، پیشنهاد میکنیم ویدئوی تبلیغاتی بسیار زیبای ال جی را در مورد عملکرد لرزشگیر دوربین این گوشی در دیجی کالا تیوی ( با کلیک بر روی اینجا ) تماشا فرمایید تا بیشتر با این قابلیت مفید آشنا شوید.
هواوی7
همان طور که می‌دانید پرچم‌دار قبلی شرکت هواوی یعنی Ascend P6 توانسته بود با ضخامت 6.2 میلی متر لقب باریک‌ترین اسمارت فون دنیا لقب بگیرد. اما اکنون با افزایش ضخامت 0.3 میلی متری P7 نسبت به P6، این لقب از این گوشی هوشمند سلب شده است. با همه‌ی این اوصاف، باز هم می‌توان پرچم‌دار سال 2014 شرکت هواوی را با 6.5 میلی متر ضخامت جزو باریک‌ترین اسمارت های دنیا به حساب آورد. همچنین P6 ابعادی به طول 139.8 و عرض 68.8 میلی متر دارد. با توجه به رشد 0.3 اینچی صفحه نمایش و کلا ابعاد این گوشی نسبت به نسل قبل، وزن آن هم 4 گرم سنگین‌تر شده است تا این گوشی 124 گرم سنگینی داشته باشد. در واقع این مقدار وزن، برای اسمارت فونی با این اندازه بسیار خوب می‌باشد. درست مانند P6 مدل P7 نیز با مواد درجه یک و اعلا ساخته شده است؛ یک حاشیه فلزی دور گوشی را پوشانده و جلو و پشت گوشی نیز با سپرهای قدرتمند گوریلا گلس 3 محافظت می‌شود.
رابط
کاربری دوربین این گوشی از سادگی و زیبایی خوبی برخوردار است و همه چیز در
آن طبق استاندارد می‌باشد. در سمت راست، گزینه‌ی تغییر وضعیت بین عکاسی و
فیلم‌برداری، کلید مجازی شاتر و میانبر به گالری دیده می‌شود. در طرف مقابل
و در بالای آن، گزینه‌ی تنظیمات پیشرفته وجود دارد که در آن می‌توانید به
تنظیمات عکاسی، فیلم‌برداری و موارد دیگر دسترسی داشته باشید.
در
قسمت تنظیمات عکاسی می‌توان به مواردی نظیر تشخیص لبخند (Capture Smile)،
گرفتن عکس با لمس (Touch to Capture) و عکاسی پیاپی (Touch & Hold
Burst Shoot) اشاره نمود. همچنین می‌توانید از همین منو، اندازه‌ی عکس‌ها
را تغییر داد تا حجم عکس‌ها به طور قابل توجهی کاهش یابد. در پایین آیکون
تنظیمات، تغییر وضعیت دوربین (جلو یا عقب)، حالت فلاش و حالت عکاسی دیده
می‌شود. مدهای (Mode) در نظر گرفته شده در این گوشی شامل Smart، Beauty،
HDR، Panoram، Filter و Best Photo می‌باشند.
از نظر کیفیت عکس‌ها می‌توان گفت که P7 تصاویر را باکیفیت و جزئیات خوبی ثبت می‌کند و رنگ‌ها نیز به صورت خیلی طبیعی و نزدیک به واقعیت شکل می‌گیرند. اما در طرف مقابل دوربین این گوشی در مقایسه با دوربین‌های دیگر با لنز 13 مگاپیکسلی نظیر گلکسی S4، کمی دارای نویز بود. بدون هیچ شکی می‌توان گفت که دوربین P7 نسبت به P6 پیشرفت قابل ملاحظه ای داشته است؛ اما در مقایسه با سایر 13 مگاپیکسلی های بازار، کمی کیفیت پایین‌تری دارد. در مجموع ما این قول را به شما می‌دهیم که دوربین این گوشی به خصوص دوربین جلوی آن به خوبی هر چه تمام‌تر، نیاز کاربران را برطرف می‌نماید.
از برنامه ها و ویژگی‌های اصلی این گوشی می‌توان به موارد زیر اشاره نمود. Harassment Filter برنامه ای شبیه به ابزار بلاک مزاحم تلفنی، حالتی به نام Do Not Disturb، آنتی ویروس آماده به خدمت، مد Power Saving و یک مدیریت هشدارها. همچنین هواوی یک برنامه ضد تبلیغاتی یا Ad Blocker نیز به UI خود اضافه نموده که مطمئنا باب میل جناب گوگل تبلیغات‌چی نخواهد بود!
Ascend
P7 یک مدل باتری لیتیوم یونی با ظرفیت 2500 میلی‌آمپر ساعت به خدمت دارد
که به گفته هواوی می‌توانید تا 15 ساعت در حالت 3G با آن صحبت کنید. حالت
استندبای آن اما به رقم 400 ساعت خواهد رسید و در مجموع 3.5 ساعت برای شارژ
کامل آن زمان نیاز است. به طور کلی با استفاده‌ی معمول از گوشی، باتری این
دستگاه می‌تواند تا بیش از یک روز دوام آورد. اما در استفاده های بیش از
این می‌بایست این گوشی را حداقل یک بار در روز و یا بیشتر شارژ نمایید.
لنز دوربین برجسته با امکان جذب خط و خش
پورت microUSB 2.0 (در مقایسه با پورت microUSB 3.0 نوت 3)
عدم مقاومت در برابر آب و گرد و غبار
ایفون 6
کیفیت ساخت انقلابی؟ دوربین 8 مگاپیکسلی؟ صفحه‌نمایش بزرگ‌تر؟ NFC؟ خوب پس چه چیزی در این گوشی یک مزیت جدید برای آن ایجاد می‌نماید؟ این‌ها که اکثرا در محصولات 2 سال پیش سایر کمپانی‌ها حضور داشتند! آیا در سال 2014 باید از شنیدن این مشخصات شگفت‌زده شویم؟ یعنی باید باور کنیم که همه نوآوری‌های اپل با خاک‌سپاری استیو جابز، دفن شدند؟ اما نه، این نمی‌تواند پایان کار کمپانی‌ای باشد که عنوان باارزش‌ترین برند جهان را یدک می‌کشد. شاید دلیل اینکه ما هم در مورد محصولات ساخت اپل این‌قدر سخت‌گیر شده‌ایم، همین اعتبار نام اپل است. پس اجازه دهید بدون توجه به هر یک از این اعداد و ارقامی که از پیشرفت‌های محصولات جدید در کنفرانس‌های اپل اعلام می‌گردند، به بررسی پرچم‌داران امسال اپل بپردازیم و در آخر جواب این سوال را بدهیم که آیا آیفون 6 می‌تواند اپل را سربلند نماید یا خیر؟
طراحی و ساخت
مستقیم بریم سر اصل مطلب، طراحی و ساخت! جایی که در مورد گوشی‌های اپل همیشه حرف‌های زیادی برای گفتن وجود دارد، و البته حاشیه‌های زیادی که سعی میکنیم به اکثر آن‌ها اشاره‌ای داشته باشیم.
همان‌طور که گفتیم، اصلی‌ترین تغییر آیفون 6 به بزرگ‌تر شدن آن برمی‌گردد. بزرگ‌تر شدنی که باعث تغییر هیچ یک از المان‌های متمایز کننده گوشی‌های اپل از دیگران نشد، المان‌هایی مانند کلید هوم معروف این گوشی، لبه‌های انحنادار، فضای زیاد بالا و پایین صفحه‌نمایش و البته کیفیت ساخت عالی، همه در این گوشی هم مانند دیگر گوشی‌های ساخت اپل وجود دارند.
اما بدنه این گوشی هم مانند دو نسل قبل، کاملا از آلومینیوم ساخته شده که همان حس کیفیت فوق‌العاده را به کاربر منتقل می‌نماید. به محض اینکه گوشی را در دست می‌گیرید، خنکی آلومینیوم باعث القای حس کیفیت به شما می‌گردد که مشابهش را شاید بتوان فقط در HTC One احساس نمود. اما با اولین نگاه به گوشی، یک آیپد مینی کوچک، اولین تصویری بود که در ذهنمان تداعی شد. دیگر خبری از لبه‌های تراشیده شده با الماس در دور قاب نیست و با یک قاب کاملا انحنادار مشابه طراحی آیپد مینی مواجه هستیم. در مورد اینکه آیا این طراحی نسبت به طراحی iPhone 5 و 5s بهتر شده یا بدتر نظری نمی‌دهیم، چرا که اعتقاد داریم در این مورد نظرات بسیار متفاوت است و به سلیقه افراد بستگی دارد. شاید اگر بخواهم نظر شخصی خودم را در این مورد دخیل کنم، هنوز هم طراحی آیفون 5 را برتر از دیگر گوشی‌های ساخت اپل و شاید دیگر کمپانی‌ها بدانم، اما این دلیلی بر زیبا نبودن آیفون 6 نیست. با این حال باید اذعان کنیم این لبه‌های گرد در دست بهتر جای می‌گیرد و بهتر می‌نشیند. با اینکه از لیز بودن قاب پشتی هم نمی‌توان چشم‌پوشی نمود.
نمای جلویی گوشی یک تغییر بزرگ نسبت به مدل قبلی داشته که در همان نگاه اول کاملا به چشم می‌آید. شیشه صفحه‌نمایش این گوشی مقداری از قاب بیرون‌تر است و در محل اتصال به قاب مقداری هم خمیدگی دارد که چشم را به خود جلب می‌کند. ترکیبی که بی‌شباهت به لومیا 920 نوکیا هم نیست. جالب اینکه وقتی مدتی با این گوشی کار می‌کنید، بعد از نگاه به آیفون 5 حس عجیبی از تخت بودن صفحه‌نمایش‌های قبلی به شما دست می‌دهد که بیشتر به عادت کردن چشم به خمیدگی گوشه‌های صفحه مرتبط است.
خوشبختانه اپل این گوشی را نیز در همان سه رنگ قبلی یعنی خاکستری، نقره‌ای و بژ تولید نموده تا کماکان سه حق انتخاب برای خریداران وجود داشته باشد. سه رنگی که همانند آیفون 5s تکرار شده و باز هم خبری از رنگ مشکی در این مدل نیست. اما موردی که انتظارش را نداشتیم، خش‌پذیری کمتر این گوشی نسبت به مدل‌های قبلیست. در کل مدتی که این گوشی را تست می‌کردیم، هیچ خط و خشی در استفاده معمول بر روی آن حک نشد. جالب اینکه در زمان آیفون‌های 5 و 5s در همین حین خط و خش‌هایی بر روی گوشی‌ها نقش بسته بودند.
نگاهی به اطراف گوشی که داشته باشیم، در قسمت جلویی صفحه‌نمایشی را می‌بینیم که در بالا و پایین آن به میزان کافی فضای خالی وجود دارد! در ابعادی کمتر از آیفون 6، ال‌جی توانسته در Nexus 5 یک صفحه‌نمایش 5 اینچی را جای دهد که به دلیل همین کم کردن فضای اطراف صفحه‌نمایش بوده. اما در این فضا، در قسمت بالایی می‌توان دوربین مکالمات تصویری، سنسور مجاورت و بلندگو را مشاهده نمود. قسمت پایینی هم که فقط میزبان کلید هوم معروف اپل است.
اما لبه سمت چپ گوشی تغییری را شاهد نبوده و همانند سابق، کلیدهای کنترل صدا و البته سوئیچ قطع و وصل صدا را در خود جای داده است.
لبه
بالایی دیگر یک لبه کاملا صیقلیست و بر روی لبه پایینی هم، درگاه
Lightning، جک 3.5 میلی‌متری صدا، میکروفون و بلندگو تعبیه شده‌اند.
اما طراحی پشت گوشی چگونه است؟ به محض اینکه گوشی را برگرداندیم، خود را در چالش سطل آب یخ یافتیم! آیا بر روی قاب پشتی گوشی جدید اپل، جوش زده است؟ دوربین آیفون 6 از بدنه این گوشی مقداری بیرون زده که حتی در زمان عرضه Nexus 5 هم این مدل طراحی را بد نامیدیم، حال بعد از گذشت یک سال، جناب آقای سِر جانی آیو دوربین این گوشی را خارج از بدنه طراحی نموده‌اند!
به شدت ترجیح می‌دادیم قطر این گوشی یک میلی‌متر بیشتر بود، اما دوربین با بدنه هم سطح بود. مسلما خارج بودن دوربین از بدنه معایب فراوانی دارد که اگر از جنبه منظره بد آن بگذریم، لنز دوربین همواره در خطر خط افتادن و یا حتی شکستن است. پس این نکته را یک پوئن بسیار منفی در طراحی آیفون 6 میدانیم. در کنار دوربین هم، لنز و میکروفون قرار گرفته‌اند.
یکی دیگر از مواردی که بسیار به چشم می‌آید، خطوط بالا و پایین قاب پشتی است که تا حدودی بر روی زیبایی گوشی تاثیر گذاشته است. شاید اگر تضاد رنگ این خطوط با بدنه این‌چنین زیاد نبود، کمتر آزار دهنده به نظر می‌رسید. با این حال، این بخش از طراحی هم می‌تواند بسته به سلیقه افراد قضاوت شود.
با اینکه سایز صفحه‌نمایش آیفون جدید نسبت به قبل، حدود 17.5 درصد افزایش یافته، اما طول گوشی حدود 11 درصد بیشتر شده و اپل مقداری از فضای بالا و پایین صفحه‌نمایش کم نموده. مسلما این تلاش اپل برای تسهیل کار با گوشی با یک دست صورت پذیرفته که می‌توان آن را ادای احترامی از سمت تیم کوک در جهت آرامش روح استیو جابز دانست. همچنین، تلاش برای باریک‌تر کردن گوشی هم در همین راستا بود که البته کاش صورت نمی‌گرفت و دوربین این گوشی را در بدنه حفظ می‌نمود.
در مجموع، طراحی این گوشی دستخوش تغییرات زیادی گشته که بسیاری از آن‌ها مثبت بوده و البته موارد منفی‌ای هم وجود داشته است. با این حال، در زمان معرفی گوشی و در دستان تیم کوک، از چهره گوشی به مراتب کمتر خوشمان آمد تا زمانی که در دست با آن کار کردیم. این گوشی را جزو قشر بدعکس جامعه قرار می‌دهیم که خودش به مراتب از عکس‌هایش جذاب‌تر و دل‌نشین‌تر است و بهتر است که در شبکه‌های اجتماعی فعالیت زیادی نداشته باشد.
صفحه‌نمایش
با اینکه ترجیح می‌دادیم آیفون 6 بالاخره رزولوشن بالاتری ارائه دهد، اما از این رزولوشن موجود با اعداد عجیب 750×1334 پیکسل هم خیلی ناراضی نیستیم.
خیلی عجیب نبود زمانی که در معرفی این گوشی، رزولوشن صفحه‌نمایش آن 1334×750 پیکسل اعلام گردید، چراکه با وجود سایز 4.7 اینچی و این رزولوشن، به همان تراکم پیکسلی 326ppi می‌رسیم که در چند نسل قبلی آیفون‌ها هم دیده بودیم. در واقع، اپل با این رزولوشن استاندارد رتینا را معرفی نمود و حال در سال 2014 هم به همین رزولوشن و اعتقادش برای کافی بودن این مقدار برای چشم انسان وفادار مانده. شاید از نظر عددی، این رزولوشن در مقایسه با رزولوشن رقیبان این گوشی که کمترینشان Full HD است، تا حدودی خنده‌دار به نظر آید، اما چشم‌های پر خطای بشری اعتقادات اپل را تایید می‌نماید و با همین رزولوشن هم، بیننده محو کیفیت و تصویرهای نمایش داده شده در صفحه‌نمایش این گوشی خواهد شد!
یکی از مواردی که می‌توان بهبودش در صفحه‌نمایش آیفون 6 نسبت به 5s را احساس نمود، میزان روشنایی صفحه است. با اینکه حداکثر روشنایی صفحه‌نمایش آیفون 5s هم حدود 580 نیت و جزو پرنورترین‌ها بود، روشنایی این گوشی از مدل پیشین هم بیشتر شده تا با بیش از 600 نیت روشنایی، یکی از نورانی‌ترین صفحات نمایش موجود بر روی گوشی‌ها را تا به امروز شاهد باشیم. بالطبع، با وجود پنل IPS فوق‌العاده‌ای که در این صفحه‌نمایش استفاده شده، رنگ‌ها هم بسیار واقعی و طبیعی و البته با حداکثر دقت تولید گشته به نمایش گذاشته می‌شوند. در مورد زاویه دید این پنل‌ها هم که به کرات گفته‌ایم و احتیاجی به توضیح مکررات نیست، فقط می‌توان گفت با وجود یک صفحه‌نمایش نسبتا بزرگ 4.7 اینچی و البته زاویه دید فوق‌العاده این صفحه‌نمایش، انتظار اینکه در مکان‌های عمومی مانند مترو، سایر افراد نتوانند فعالیت‌های شما را در گوشیتان رصد کنند، انتظار بیجاییست.
در کل، با اینکه از رزولوشن تکراری اپل تا حدودی دل‌زده شده‌ایم، اما تصمیم جسورانه تیم کوک برای تولید گوشی با صفحه‌نمایش بزرگ‌تر از 4 اینچ را بسیار تحسین میکنیم. واقعا در تمامی این سال‌ها می‌شد جای خالی اپل را در بازار فبلت‌ها احساس نمود که دیگر این جای خالی توسط پرچم‌داران جدید اپل پر شده است.
سخت افزار
به بخش عجایب گوشی‌های اپل خوش آمدید. این جا، جاییست که طرفداران اپل و صد البته مدیران این کمپانی، همواره به آن می‌نازند و همواره هم تا پیش از این، سربلند بوده‌اند. حالا می‌خواهیم آیفون 6 را از نظر سخت‌افزاری بررسی نماییم.اعدادی که در بازار امروز در بخش سخت‌افزار محصولات اعلام می‌گردند، ما را بدعادت نموده. پردازنده‌های 8 هسته‌ای، فرکانس‌های 2 گیگاهرتز به بالا، 3 گیگا بایت حافظه رم (که از رم کامپیوتری که من این نقد را در آن تایپ نمودم بیشتر است) و غیره. همه این اعداد باعث شده اپل خود را به زحمت نیندازد و هیچ‌وقت از قطعاتی که در محصولاتش به کار برده چیزی نگوید. اما چون اپل نگفته دلیل نمی‌شود که ما هم نگوییم. پس به این قسمت توجه نمایید:
سخت‌افزار آیفون 6 از چیپست جدید اپل با نام A8 که شامل یک پردازنده دو هسته‌ای 64 بیتی با فرکانس 1.4 گیگا هرتز، یک پردازشگر گرافیکی از نوع PowerVR GX6450 و یک گیگابایت حافظه رم تشکیل می‌شود.
شاید با خواندن این مشخصات متوجه شدید که چرا اپل تمایلی برای گفتن مشخصات دقیق سخت‌افزار گوشی‌هایش نشان نمی‌دهد. در کنار این چیپست، همانند قبل یک چیپ کمکی با نام M8 وجود دارد که قدرتمندتر از قبل، حرکات را درک می‌نماید. در واقع با کمک این چیپ ست است که گوشی متوجه می‌شود که شما در حال حرکت با دوچرخه هستید یا دویدن یا خواب. از دیگر مزایای این چیپ، صرفه‌جویی در مصرف باتری است، چرا که مثلا در زمانی که شما درحال دوچرخه‌سواری باشید، گوشی دیگر در حال جستجوی مداوم شبکه‌های Wi-Fi نخواهد بود و این به کمتر مصرف شدن باتری کمک شایانی می‌نماید.
اما اجازه دهید قدرت این سخت‌افزار ظاهرا خجالت‌آور اپل را در عمل بسنجیم.
اما در تست Basemark OS II که به صورت کلی دستگاه را از نظر عملکرد CPU، GPU، حافظه، مرورگری و ... مورد آزمایش قرار می‌دهد، این گوشی توانست عملکردی بهتر از همه گوشی‌های موجود در بازار تا به امروز را به ثبت رساند.
نتایج تست Basemark X که به صورت اختصاصی عملکرد گرافیکی دستگاه را مورد بررسی قرار می‌دهد هم حاکی از بی رقیب بودن گوشی‌های جدید اپل در بازار بود.
نتایج
تست‌ها را نیز با تست‌های مرورگری اینترنت یعنی Kraken 2 و BrowserMark به
پایان می‌رسانیم تا با دیدن آن‌ها، بیش از پیش متعجب شوید.
پس باز هم اپل با حداقل سخت‌افزار، حداکثر خروجی را به کاربرانش تحویل می‌دهد تا کماکان در مورد برترین عملکرد سخت‌افزاری، جای شک و شبهه‌ای باقی نگذارد.
اما راه‌های ارتباطی بی‌سیم این گوشی، از همیشه کامل‌تر است. شبکه‌های 3G و 4G با تعداد باندهای بیشتر از همیشه توسط این گوشی پشتیبانی می‌شوند. همچنین، سرعت Wi-Fi در این گوشی با وجود پشتیبانی آن از استاندارد ac بسیار بهتر از قبل شده. Bluetooth نسخه 4 هم که حضور دارد و البته NFC هم بالاخره به این گوشی راه پیدا کرد. البته از NFC این گوشی فقط می‌توان برای پرداخت‌های آنلاین توسط ApplePay استفاده نمود که چندان زمان نزدیکی برای استفاده از این قابلیت در ایران متصور نیستیم. درگاه ارتباطی این گوشی هم مانند گذشته Lightning است و کماکان متاسفانه از USB On The Go پشتیبانی صورت نمی‌پذیرد.
نرم‌افزار
اما عجایبی که در قسمت قبل در موردشان صحبت کردیم، اکثرا به واسطه سیستم‌عامل انحصاری اپل رقم می‌خورند. آیفون 6 به صورت پیش‌فرض از نسخه 8 سیستم‌عامل iOS استفاده می‌نماید. این نسخه از iOS تغییرات ظاهری کمی نسبت به نسخه قبلی داشته، اما در این قسمت سعی میکنیم به طور اجمالی نگاهی به سیستم‌عامل این گوشی داشته باشیم. به طور کلی، هر ساله و در نقد آیفون‌های قبلی هم، به طور مفصل در مورد قابلیت‌ها و امکانات iOS صحبت نمودیم. بنابراین به تکرار مکررات نمی‌پردازیم.همانند قبل، دو راه برای باز کردن قفل صفحه‌نمایش وجود دارد، یکی تعیین رمز 4 رقمی (که البته می‌توان به جای رمز 4 رقمی، از رمز با تعداد کاراکتر نامحدود هم استفاده نمود) و یا استفاده از Touch ID. شاید بهتر بود در مورد عملکرد TouchID در بخش سخت‌افزار می‌گفتیم، اما الان هم دیر نیست.
حسگر اثر انگشت آیفون 6 هم مانند قبل عملکردی بی‌نقص دارد و چون به اندازه کافی با آن آشنا شده‌اید، به توضیح جزئیات آن نخواهیم پرداخت.
نحوه چیدمان اپلیکیشن‌ها در این نسخه تغییری نکرده، فقط با بزرگ‌تر شدن صفحه‌نمایش یک ردیف اضافه شده که البته می‌توان انتخاب نمود که یک ردیف اپلیکیشن اضافه شود یا همان تعداد اپلیکیشن با مقداری افزایش ابعاد، بزرگ‌تر نمایش داده شوند.
پنل کنترل سنتر که با کشیدن انگشت از پایین به بالا در هر صفحه‌ای باز می‌شود، تغییری در چیدمان نداشته و فقط از نظر گرافیکی مقداری رنگ‌ها تغییر داشته‌اند. با اینکه این منو از iOS 7 پا به سیستم‌عامل اپل گذاشت، ولی عملکردی فوق‌العاده دارد. مزیتی که این منو به منوی Notification اندروید دارد، این است که بدون احتیاج به بستن اپلیکیشن، می‌توانید تغییراتی مانند قطع کردن یا وصل کردن Wi-Fi و یا تغییر نور صفحه‌نمایش و ... را انجام دهید.
اما Notification Center هم که با کشیدن انگشت از بالا به پایین ظاهر می‌شد، تغییراتی داشته. قبلا صفحات Today، All و Missed وجود داشت که یکی از آن‌ها حذف شده و به جای آن الان فقط صفحات Today و Notification قرار گرفته است. یک قابلیت مفید در این بخش اضافه شده که از همان بخش Notification Center می‌توانید به مسیج هایتان پاسخ دهید.
در همین بخش امکان اضافه کردن ویجت هم اضافه شده که هنوز چندان مورد توجه برنامه نویسان قرار نگرفته، چرا که ویجت‌ها باید توسط سایر توسعه‌دهندگان تولید شوند و برای نصب در فروشگاه اپل قرار گیرند.
مانند قبل، با دو مرتبه فشردن کلید Home، صفحه مالتی تسک باز می‌شود که در بالای این صفحه، لیست افرادی که در علاقه‌مندی‌های شما قرار دارند وجود دارد. با وجود این منو، در هر برنامه‌ای که باشید می‌توانید با باز کردن صفحه مالتی تسک، اعمالی مانند تماس یا ارسال مسیج را انجام دهید.
یکی دیگر از برتری‌های iOS به دیگر سیستم‌عامل‌ها، منوی سرچ بسیار قدرتمند آن با نام Spotlight است. منویی که در هر صفحه‌ای انگشتتان را بر روی صفحه به پایین بکشید ظاهر می‌شود و آماده جستجو کردن کلمه مورد نظر شماست. پیش‌تر کلمه‌ای که در این منو می‌نوشتید از داخل برنامه‌ها، کانتکت ها، متن مسیج‌ها و غیره جستجو می‌شد. اما در iOS 8 جستجو از اینترنت مانند ویکی‌پدیا، IMDB و App Store و ... هم صورت می‌پذیرد.
بر خلاف اکثر گوشی‌های هوشمند رده بالا که برای اجرای بازی‌ها از واسط گرافیکی OpenGL ES استفاده می‌کنند، اپل واسط گرافیکی (API) انحصاری خود را برای iOS 8 طراحی کرده که Metal نام دارد. طبق ادعای اپل، Metal ارتباط بهتر و بهینه‌تری بین سخت‌افزار و نرم‌افزار برقرار می‌کند که به سازندگان بازی‌های کامپیوتری این امکان را می‌دهد تا بتوانند بازی‌های باکیفیت‌تر و در عین حال روان‌تری را برای آیفون بسازند. بازی‌هایی که طبق ادعای اپل می‌توانند از لحاظ کیفیت با بازی‌های کامپیوترهای رومیزی رقابت کنند.
برتری Metal آنجاییست که برنامه نویسان و بازی‌سازان به جای کار با درایورهای گرافیکی، می‌توانند به طور مستقیم با پردازنده‌ی گرافیکی درگیر شوند و بتوانند به پردازنده‌ی گرافیکی بگویند که چطور محاسبات گرافیکی را انجام دهد.
در حال حاضر بخشی در App Store برای بازی‌هایی که از Metal استفاده می‌کنند تعبیه شده و بازی‌های معروفی نظیر Asphalt 8، با این رابط جدید، بازسازی شده‌اند. لازم به ذکر است که تنها چیپست‌های A7 و جدیدتر از Metal پشتیبانی می‌کنند و بنابراین تنها کاربران گوشی‌های iPhone 5s، iPhone 6 و iPhone 6 Plus قادر به استفاده از Metal خواهند بود.
اما همیشه تایپ کردن در دستگاه‌های ساخت اپل لذت‌بخش بود، چراکه کیبورد استاندارد اپل بسیار کامل و کم نقص بود و با توجه به حساسیت و هوشمندی بالای iOS در درک لمس‌ها، تایپ در دیوایس‌های اپلی به راحتی صورت می‌پذیرفت. حال اپل امکان نصب کیبوردهای دیگر را هم ایجاد نموده تا کاربران بتوانند برای تنوع، از کیبوردهای دیگری هم استفاده کنند. برای مثال، با نصب اپلیکیشن SwiftKey بر روی آیفون 6 می‌توان از همه امکانات کیبوردهای متنوع و کاربردی این برنامه استفاده کرد. در ضمن، کیبورد استاندارد اپل هم، بسیار هوشمندانه کلمات پر استفاده شما را شناسایی می‌نماید و با تایپ حروف اول کلمه، کلمات مشابه را پیشنهاد می‌دهد که در اکثر مواقع، عملکرد دقیق و کاربردی‌ای دارد.در کل، iOS 8 هیچ تغییر انقلابی‌ای را برای کاربر به وجود نیاورده، اما باید در نظر داشته باشیم که اکثر مواقع برای مواردی که نارضایتی در پی داشته‌اند و یا عملکردی عالی نداشته‌اند به انقلاب نیاز است، که این مورد در مورد iOS اپل هیچ‌وقت صدق نمی‌کرده و این سیستم‌عامل همواره عملکرد مناسبی داشته که چندان نیازی به یک انقلاب بر روی آن احساس نمی‌شد. با این حال، اضافه شدن مواردی که ذکر کردیم، تا حدودی کار با iOS را برای کاربران راحت‌تر نموده و تجربه بهتری را نسبت به iOS 7 به ارمغان خواهد آورد.
باتری و عملکرد باتری
باز هم اپل از ظرفیت باتری گوشی‌های جدید خود چیزی نگفت، اما مشخص شده که باتری آیفون 6 یک باتری لیتیوم پلیمری 1810 میلی‌آمپر ساعتیست. این ظرفیت نسبت به ظرفیت 1440 میلی‌آمپر ساعتی آیفون 5s افزایش داشته، اما فراموش نکنید که صفحه‌نمایش هم بزرگ‌تر شده و پیکسل‌ها نزدیک به 2 برابر تعدادشان بیشتر شده. باتری این گوشی در حالت آماده به کار، حدود 8 روز دوام آورد که این به خودی خود نسبت به آیفون 5s عدد بهتریست. اما در استفاده معمولی شامل مکالمه، پخش ویدئو، مرورگری اینترنت و مقداری هم بازی، این گوشی هم عملکردی شبیه به آیفون 5s داشت و حدود 1.5 روز دوام آورد. البته مقداری بهبود در این زمینه احساس می‌شد اما نه به صورتی که ما را شگفت‌زده کند. در کل، با توجه به بزرگ‌تر شدن صفحه‌نمایش، شاید انتظار داشتیم که باتری عملکردی بدتر و یا برابر با آیفون 5s داشته باشد، اما خوشبختانه باتری این گوشی شارژدهی بیشتری نمود تا باعث امیدواری کاربرانش گردد.دوربین
دوربین آیفون 6 مجهز به سنسور تصویر 8 مگاپیکسلی است. دقیقا همان رزولوشنی که از آیفون 4s به بعد شاهد بوده‌ایم. سایز سنسور تصویر دوربین این گوشی، دقیقا به اندازه‌ی سایز سنسور تصویر آیفون 5s است. در حقیقت بزرگ‌ترین تغییرات دوربین نسبت به مدل پیشین را می‌توانیم در سرعت و دقت فوکوس خودکار و آپدیت‌های نرم‌افزاری ببینیم.اپل در دوربین این گوشی، از یک نوع فن‌آوری استفاده کرده که پیش‌تر شبیه به آن را بر روی دوربین DSLR کانن، یعنی 70D دیده بودیم. یک نوع فن‌آوری فوکوس خودکار تشخیص فاز (Phase Detection) وابسته به سنسور تصویر که اپل آن را فوکوس پیکسل (Focus Pixel) می‌نامد. البته اپل در به کار گیری این فن‌آوری بر روی دوربین گوشی‌های همراه پیشتاز نیست و قبلا، دوربین‌های سامسونگ گلکسی S5 و ال‌جی G3 مجهز به این نوع فوکوس خودکار شده بودند.
چیپست قوی‌تر و فوکوس خودکار سریع‌تر، به آیفون 6 کمک کرده که در تشخیص چهره، خیلی دقیق‌تر و سریع‌تر عمل کند. لرزش گیر تصویر آیفون 6 برخلاف برادر بزرگ‌ترش یعنی آیفون 6 پلاس از نوع دیجیتالی است؛ با این حال اپل قول داده که این لرزش گیر تصویر وظیفه‌ی خود را به خوبی انجام می‌دهد. رزولوشن عکس‌های پانورامای دوربین این گوشی نیز افزایش یافته و اکنون آیفون 6 می‌تواند عکس‌های پانورامای 43 مگاپیکسلی بگیرد. به هر صورت چیپست جدید A8 کاری کرده که همه چیز سریع‌تر شود، از شات‌های سریع‌تر در هنگام عکاسی HDR گرفته تا بالا آمدن اپلیکیشن دوربین.
دوربین جلویی گوشی شاهد بهبودهای چشمگیری بوده است. طبق ادعای اپل، دوربین دوم آیفون 6، می‌تواند تا 81 درصد نور بیشتری را نسبت به دوربین دوم 5s جذب کند. البته از آن جایی که نسبت کانونی لنز بر روی همان عدد F/2.2 ثابت مانده، خیلی در این مورد مطمئن نیستیم. جالب‌ترین بهبود را باید در عکاسی پیاپی دید. دوربین جلویی این گوشی می‌تواند با سرعت 10 فریم بر ثانیه عکاسی پیاپی کند. بعلاوه این دوربین می‌تواند عکس‌های HDR بگیرد و ویدیوی HDR نیز ضبط کند.
به لطف iOS 8، واسط کاربری دوربین میزبان بهبودهایی بوده است. اگر صفحه را برای فوکوس کردن لمس کنید، گوشی امکان تغییر نوردهی از طریق بالا و پایین بردن یک اسلایدر را به شما می‌دهد. بدین ترتیب شما می‌توانید بسته به نوع صحنه، جبران نوردهی را تغییر دهید. بعلاوه می‌توانید فوکوس و نوردهی را قفل کنید و البته، این چیز جدیدی نیست.
در قسمت سمت چپ صفحه‌ی اپلیکیشن دوربین، اپل کنترل‌هایی را برای سوییچ کردن به دوربین جلویی قرار داده است. در کنار آن نیز دکمه‌ی تایمر (قابلیت تنظیم بر روی 3 یا 10 ثانیه)، انتخاب مود HDR و در نهایت دکمه‌ی تنظیمات فلاش قرار دارد.
در کنار دکمه‌ی لمسی شاتر، اسلایدری قرار دارد که به وسیله‌ی آن می‌توانید به مود عکاسی (Photo)، عکاسی با نسبت مربعی (Square)، پانوراما، ویدیو، اسلوموشن و تایم لپس بروید. برای فعال کردن مود عکاسی پیاپی، کافیست که دستتان را اندکی بیشتر بر روی دکمه‌ی شاتر نگه دارید.
وقتی عکاسی با آیفون 6 را شروع می‌کنید، نکته‌ای که بلافاصله متوجه آن می‌شوید، سرعت است. قطعا آیفون 5s کند نبود، ولی آیفون 6 به وضوح سریع‌تر است. زمان تاخیر بین عکس‌ها بسیار کاهش یافته و پردازش عکس‌های HDR تنها یک ثانیه طول می‌کشد.
گستره‌ی دینامیکی این دوربین عالی است. قسمت‌های روشن‌تر و تاریک‌تر عکس، نوردهی بسیار مناسبی دارند و در مواقعی بسیار، اصلا به عکاسی HDR نیاز نیست. غلظت رنگ عکس‌ها اندکی از حالت طبیعی بیشتر است؛ با این حال به نظر می‌رسد این کلکی است که بیشتر سازندگان گوشی‌های همراه برای زیباتر کردن عکس دوربین‌ها می‌زنند. خوشبختانه غلظت رنگ‌ها در ذوق نمی‌زند.
طبق معمول همه‌ی گوشی‌های آیفون، تفکیک جزئیات در بزرگنمایی زیاد بسیار عالیست. سوژه‌ها در شرایط نوری خوب، کاملا با جزئیات زیاد و شارپ هستند. باید گفت که شارپنس گوشه‌های تصویر نسبت به آیفون 5s افزایش یافته و اکنون گوشه‌های تصویر نیز مثل وسط تصویر تفکیک جزئیات خوبی دارد.
مود HDR آیفون 6، دو عکس می‌گیرد و آن‌ها را با یکدیگر ترکیب می‌کند تا یک عکس با نوردهی مناسب و گستره‌ی دینامیکی زیاد به دست آید. به نظر می‌رسد که در مود HDR، سایه‌ها به حال خود رها می‌شوند و تنها عملی که صورت می‌گیرد، سعی در افزایش جزئیات مناطق پرنور است. به طور کلی اثر عکس‌های HDR را خیلی حس نکردیم و به نظر می‌رسد که زیاد چشمگیر نباشد.
عکاسی در نور ضعیف دوربین آیفون 6 بهبودهای چشمگیری نسبت به مدل پیشین داشته است. به لطف لرزش گیر تصویر دیجیتالی موثر، دوربین می‌تواند سرعت شاتر را تا حد زیادی پایین بیاورد و بدین ترتیب نوردهی خوبی از صحنه داشته باشد. این طوری آیسو (ISO) نیز بر روی مقادیر پایین قرار می‌گیرد تا عکس باکیفیت‌تری بدست آید. با این حال همچنان خطر لرزش دست و حرکت سوژه و در نهایت تار شدن صحنه وجود دارد. در حقیقت باید گفت که در آیفون 5s به ندرت دیده بودیم سرعت شاتر پایین‌تر از 1/30 ثانیه انتخاب شود، ولی در آیفون 6 سرعت شاتر تا 1/15 ثانیه نیز می‌رسد.
از زمانی که اپل توانایی عکاسی پانوراما را بر روی دوربین گوشی‌های خود قرار داد، یکی از بهترین عملکردهای عکاسی پانوراما را می‌توانیم بر روی گوشی‌های این شرکت ببینیم. عمل دوختن عکس‌ها به یکدیگر خیلی عالی انجام می‌گیرد و تقریبا خطایی از این بابت مشاهده نمی‌شود. باید اشاره کرد که عمل عکاسی پانوراما با آیفون 6 بسیار ساده است تقریبا فرقی با یک ضبط ویدئویی ساده ندارد.
مقایسه‌ی دوربین آیفون 6 با دوربین آیفون 5s
از آن جایی که رزولوشن و سایز سنسور تصویر آیفون 6 نسبت به آیفون 5s هیچ تغییری نداشته، ممکن است برای بسیاری این پرسش مطرح شود که برای افرادی که عکاسی با موبایل برای آن‌ها اهمیت زیادی دارد، ارزش تعویض گوشی از آیفون 5s به آیفون 6 وجود دارد یا خیر؟ بگذارید پاسخ این پرسش را بدهیم.از بزرگ‌ترین تفاوت‌های آیفون 6 نسبت به آیفون 5s را باید در میزان نویز دید. اپل ادعا می‌کند که در آیفون 6 الگوریتم پیشرفته‌تری را در کاهش نویز عکس‌ها به کار گرفته است. بنابراین در عکس‌های آیفون 6 باید نویز کمتر و جزئیات بیشتری را شاهد باشیم. واقعیت این است که در تصاویر، عکس باکیفیت‌تری را از آیفون 6 نسبت به آیفون 5s شاهد هستیم. کیفیت بیشتر که علاوه بر کاهش نویز، مقدار زیادی از آن را می‌توانیم مدیون جذاب‌تر شدن عکس به دلیل غلظت رنگ بیشتر بدانیم.
در عکاسی شرایط نوری ضعیف، طبق انتظار، آیفون 6 سرعت پایین‌تری را برمی‌گزیند و البته آیسو (ISO) را بر روی مقادیر شبیه به 5s حفظ می‌کند. بدین صورت شاهد مقداری نوردهی بیشتر در عکس‌های 6 نسبت به 5s هستیم. تفاوت در مقدار نویز را این جا می‌توانیم ببینیم، عکس‌های آیفون پیشین نویزهای بزرگ‌تری دارند و عکس‌های آیفون 6، نویز کوچک‌تر و قابل تحمل تر. به طور کلی جزئیات عکس‌های شرایط نوری ضعیف آیفون 6، اندکی بهتر است.
در عکاسی شرایط نوری ضعیف، حواسمان به فوکوس خودکار تشخیص فاز هم بود، دوربین آیفون 6 اندکی سریع‌تر عمل می‌کرد. به طور کلی باید گفت که اگر در عکاسی با گوشی همراه جدی و اکنون صاحب یک آیفون 5s هستید، خیلی لازم نیست آیفون 6 بخرید. عکاسی دوربین تفاوت خیلی چشمگیری ندارد، مگر اینکه نمایشگر بزرگ‌تر گوشی، دیگر ویژگی‌های آن یا ضبط ویدئویی پیشرفته‌تر آن را بپسندید.
فیلم‌برداری
از بزرگ‌ترین پیشرفت‌های دوربین آیفون 6 نسبت به 5s را می‌توانیم در فیلم‌برداری ببینیم. علاوه بر فیلم‌برداری Full HD 1080p با سرعت 30 فریم بر ثانیه، دوربین این گوشی می‌تواند فیلم‌های فول اچ دی را با سرعت 60 فریم بر ثانیه نیز ضبط کند. این در حالیست که مدل پیشین می‌توانست ویدیوهای 720p را با سرعت 120 فریم بر ثانیه ضبط کند و اکنون آیفون 6 توانایی ضبط این ویدیوها را در رزولوشن 240 فریم بر ثانیه دارد.خیلی دوست داشتیم توانایی فیلم‌برداری 4K را بر روی این گوشی می‌دیدیم، ولی شاید اپل آن را برای آیفون 6s حفظ کرده است. اکنون بسیاری از گوشی‌های اندرویدی این کار را انجام می‌دهند، با این حال نکته‌ی اصلی این جاست که سنسور 8 مگاپیکسلی 4:3 این گوشی، رزولوشن کافی افقی برای ویدیوهای 4K را ندارد.
وقتی در اپلیکیشن دوربین به مود اسلوموشن می‌روید، نشانگری برای تعیین سرعت فیلم‌برداری ظاهر می‌شود. در آن جا می‌توانید از بین 120 فریم بر ثانیه و 240 فریم بر ثانیه انتخاب کنید. در حالت پیش‌فرض، مود ضبط ویدیوی این گوشی ویدیوهای فول اچ دی را با سرعت 30 فریم بر ثانیه ضبط می‌کند. برای فعال کردن ضبط 60 فریم بر ثانیه باید به تنظیمات دوربین بروید.
اپل لرزش گیر تصویر دیجیتالی ویدیو را بهبود داده تا شاهد لرزش گیر پیشرفته‌تری نسبت به آن چه در 5s دیده بودیم باشیم. اپل اکنون این لرزش گیر دیجیتالی فیلم‌برداری را، لرزش گیری سینماتیک (Cinematic Stabilization) نامیده است. در آزمایش‌هایی که انجام دادیم، به خوبی این بهبود را احساس کردیم. قطعا از آیفون 6 پلاس انتظار بیشتری داریم چرا که این گوشی مجهز به لرزش گیر تصویر اپتیکال است.
فیلم‌برداری فول اچ دی دوربین آیفون 6 با نوردهی عالی و جزئیات فراوان حقیقتا یکی از بهترین‌هاست. فوکوس خودکار در حین فیلم‌برداری خیلی خوب انجام می‌گیرد، با این حال اتومبیل‌های گذری می‌توانند به راحتی دوربین را گیج کنند.
هرچند که بیت ریت فیلم‌برداری فول اچ دی 30 فریم بر ثانیه‌ی این گوشی 18 مگابیت بر ثانیه است، ولی ضبط صدا خیلی خوب نیست. ضبط صدا با بیت ریت 63 کیلوبیت بر ثانیه صورت می‌گیرد و هرچند که بر روی بدنه‌ی آیفون 6 چند میکروفون وجود دارد، ولی صدا تنها در یک کانال ضبط می‌شود.
کیفیت ضبط ویدئویی فول اچ دی 60 فریم بر ثانیه مثل کیفیت ضبط 30 فریم بر ثانیه است؛ با این تفاوت که در این مود، حرکت سوژه‌ها خیلی سریع و آسان صورت می‌گیرد. بیت ریت این ویدیوها کاملا بالاتر است و به 25 مگابیت بر ثانیه می‌رسد. با این حال نسبت به بیت ریت 40 تا 50 مگابیت بر ثانیه‌ای ویدیوهای 4K اصلا بالا به نظر نمی‌رسد.
اگر بخواهیم بیشتر درباره‌ی ویدیوهای اسلوموشن صحبت کنیم، باید گفت که ویدیوهای 240 فریم بر ثانیه با بیت ریت 40 مگابیت بر ثانیه و ویدیوهای 120 فریم بر ثانیه با بیت ریت 27 مگابیت بر ثانیه ضبط می‌شوند. این به معنی اشغال حجم زیادی از حافظه‌ی گوشی است؛ به صورتی که یک کلیپ 20 ثانیه‌ای ویدیوی 240 فریم بر ثانیه، حدود 115 مگابایت از حافظه را اشغال می‌کند. این مقدار برای ویدیوی 120 فریم بر ثانیه، 90 مگابایت است. در ویدیوهای اسلوموشن همچنان نمایش جزئیات عالی است. به طور کلی همان‌طور که در مدل پیشین هم دیده بودیم، تماشای ویدیوهای اسلوموشن بسیار جذاب است.
جمع‌بندی
بالاخره اپل هم آیفون بزرگ تولید نمود. حرفی که این روزها از همه می‌شنویم، اکثرا هم با حالت تمسخر میگویند. بدون توجه به اینکه کمپانی اپل یک تغییر بزرگ را در راس امور داشته و دیگر توسط شخصی به نام تیم کوک رهبری می‌گردد، نه استیو جابز. بالطبع با به وجود آمدن تغییرات در سطوح بالای یک سازمان، بسیاری از سیاست‌ها هم تغییر می‌کند که این هم یکی از آن‌ها بود. شاید اگر استیو جابز هنوز در راس امور بود، با آیفون 4.7 اینچی هیچ‌وقت مواجه نمی‌شدیم. اما به هر شکل در سال 2014 اپل آیفون‌های بزرگ خود را معرفی نمود و پا به عرصه فبلت‌ها گذاشت. حالا دیگر سامسونگ، ال‌جی، سونی، HTC و دیگر تولیدکنندگان با خیال آسوده گوشی 5 اینچی تولید نمی‌کنند و همواره باید سنگینی حضور نماینده اپل را هم احساس نمایند.آیفون 6 با کیفیت عالی همیشگی محصولات اپل تولید شد. با اینکه به طراحی آن ایراداتی وارد نمودیم، اما باید بپذیریم که اپل به خوبی کارش را در تولید محصولات با کیفیت بلد است. دوربین این گوشی با حفظ بیشتر مشخصات قبلی، ما را از نظر کیفیت شگفت‌زده نمود. صفحه‌نمایش آیفون جدید باز هم با رزولوشنی عجیب، تمام نیازهای کاربر را پوشش می‌دهد و موجب رضایت مصرف کننده خواهد شد. iOS 8 با اینکه تغییرات زیادی نداشت، اما مانند قبل در عین سادگی عملکردی کم نقص را به نمایش می‌گذارد. عملکرد باتری این گوشی مقداری بهتر از قبل است ولی هنوز هم نمی‌توان باتری این گوشی را عالی دانست. عملکرد سخت‌افزاری گوشی هم که دیگر جای گلایه ای برای کاربر باقی نمی‌گذارد.
در کل، همه منتظر نوآوری از اپل هستند، یا شاید انقلاب، اما می‌توان تنها انقلاب صورت گرفته در این گوشی را قد کشیدن آن دانست، که اتفاق کم اهمیتی هم نیست. اتفاقی که منجر به کوچ بسیاری از افراد به سمت گوشی جدید ساخت اپل هم شد، کسانی که واقعا گوشی 4 اینچی را کوچک می‌دانستند و اکنون با حق انتخاب‌های جدید، به سمت آیفون جدید اپل گرایش پیدا کرده‌اند. همان‌طور که در نقد هم گفتیم، آیفون 6 بهتر از چیزی بود که ابتدا تصور می‌کردیم. سخت است بگوییم که این آیفون را به اندازه آیفون 5 در زمان معرفی دوست داشتیم، اما باید پذیرفت که آیفون 6 و آیفون 6 پلاس بهترین گوشی تولید اپل تا به این تاریخ محسوب می‌گردد که یک مجموعه کامل و کم نقص از امکانات کافی را به کاربرش اهدا می‌نماید.
ال جی تری
خوب از آنجایی که می‌توانیم این گوشی را قدرتمندترین گوشی تولید شده تا به این تاریخ یعنی اواسط مهر ماه سال 92 بدانیم، بررسی آن‌را از سخت افزار و قدرت سخت افزاری گوشی آغاز میکنیم. ال جی در پرچم دار خود از جدیدترین و قوی‌ترین چیپست ساخت کمپانی Qualcomm یعنی Snapdragon 800 بهره برده که شامل یک پردازنده 4 هسته ای Krait 400 با فرکانس 2.26 گیگاهرتز و پردازشگر گرافیکی Adreno 330 می‌شود.
می‌توان گفت که ال جی برای تولید این گوشی سنگ تمام گذاشته و از نظر قدرتی، یک گوشی قدر قدرت را روانه بازار نموده که پرچم دار شایسته ای برای این کمپانی محسوب می‌گردد. با وجود همچنین سخت افزاری، می‌توانید با خیال راحت، از همه امکانات سیستم عامل اندروید و تمام بازی‌هایی که تا به حال برای آن تولید شده لذت ببرید و مطمئن باشید که G2، هیچ‌وقت شما را نا امید نخواهد نمود. اما متاسفانه این گوشی قابلیت پشتیبانی از کارت حافظه جانبی را ندارد و فقط در دو ظرفیت 16 و 32 گیگابایتی تولید شده که کاربر باید به همین میزان قناعت نماید که البته حتی این میزان هم در دسترس کاربر نیست و در مدل 16 گیگ، کمتر از 11 گیگابایت آن در اختیار کاربر قرار دارد.
خوشبختانه G2، امکان مناسبی را برای مرور صفحات اینترنت فراهم نموده. این گوشی از شبکه های 3G و 4G پشتیبانی می‌نماید که البته برای یک گوشی در این سطح، اتفاق متداولیست. برای کاربران داخل ایران هم که غالبا از Wi-Fi یا GPRS و Edge استفاده می‌نمایند، این گوشی برترین عملکرد ممکن را داراست. در ضمن، قابلیت‌هایی همچون بلوتوث، NFC، DLNA و سنسور مادون قرمز هم برای تبادل اطلاعات بین این دستگاه با دیگر گجت ها تعبیه شده که بسیار کاربردیست.
اما بعد از همه این‌ها، می‌خواهیم در مورد صفحه نمایش گوشی صحبت نماییم. G2 میزبان یک نمایشگر 5.2 اینچی از نوع True HD-IPS و با کیفیت Full HD است.
بعد از نگاه به صفحه نمایش، به راحتی می‌توان متوجه وضوح عالی تصاویر و رنگ‌های چشم نواز تولید شده گشت که به لطف تراکم پیکسلی بالای آن، بسیار هم شارپ است. اما روشنایی صفحه نمایش چندان قابل توجه نیست و اگر آن‌را در کنار گوشی‌های سامسونگ مخصوصا نوت 3 نگاه کنید، احساس می‌کنید که نور صفحه بسیار کمتر است که درست هم هست. اما به حدی هست که برای کار با گوشی در زیر نور مستقیم مشکلی بوجود نیاید. خوشبختانه، عملکرد صفحه در زوایای مختلف هم کاهش ندارد که از یک صفحه نمایش با پنل IPS، غیر از این هم انتظار نمی‌رفت. مورد دیگری که باعث خوشحالی ما شد، استعداد کم صفحه نمایش در جذب اثر انگشت بود، طوری که بعد از چند روز کار با گوشی، احساس نیاز به تمیز نمودن صفحه ننمودیم. در کل، صفحه نمایش G2 را یکی از موارد دوست داشتنی آن میدانیم که ما را شیفته خود نمود، با اینکه در مقایسه با SuperAMOLED ها حرف زیادی برای گفتن ندارد، اما به تنهایی این صفحه نمایش کاملا کاربر را راضی خواهد نمود.
نسخه 4.2.2 از سیستم عامل اندروید، سیستم عامل منتخب ال جی برای این گوشی است که از ابتدا بر روی آن قرار دارد. همچنین، رابط کاربری Optimus UI هم بر روی گوشی قرار دارد که رابطی سبک و ساده به شمار می‌رود. اما LG رابط کاربری خود را تغییرات زیادی داده و امکانات بسیاری را بر روی این گوشی قرار داده که سعی میکنیم به همه آن‌ها بپردازیم.
ابتدای به امر، برای باز کردن قفل صفحه نمایش یک افکت زیبا شبیه به یک الماس وجود دارد که با کشیدن انگشت، الماس بزرگ‌تر می‌شود تا کل صفحه را در بر گیرد و قفل باز شود.
در ضمن، این افکت را می‌توان تغییر داد و از 4 افکت دیگر هم استفاده کرد که آن‌ها هم زیبا هستند. اما قابلیتی که بر روی گوشی‌های نوکیا همه دیده بودیم بر روی این گوشی قرار دارد، که طبق آن می‌توانید با دو بار ضربه آهسته و پیوسته بر روی صفحه نمایش، آن‌را روشن نمایید.
امکان استفاده از حالت مهمان هم بر روی گوشی وجود دارد، بدین صورت که می‌توانید با قرار دادن یک پترن خاص برای این حالت و کشیدن آن، به صفحه مهمان گوشی وارد شوید و در آن فقط تعدادی از برنامه‌ها را برای استفاده یا نمایش نشان دهید.
برای برگشتن به صفحه خود کافیست یک‌بار دیگر گوشی را قفل نمایید و با پترن شخصی خود آن‌را باز کنید. این حالت برای شما می‌تواند بسیار کاربردی باشد، زمانی که بخواهید گوشیتان را برای استفاده یا بازی کردن در اختیار کودکان یا دوستانتان قرار دهید و مایل به استفاده آن‌ها از صفحه شخصیتان نیستید.
خوب G2 هم یکی دیگر از گوشی هاییست که کلید های کنترلی اندروید را در دل صفحه نمایش جای داده است، و البته چون مقداری هم آن‌ها را بزرگ طراحی نموده‌اند، مقداری از فضای صفحه نمایش را اشغال نموده که می‌توان گفت صفحه نمایش این گوشی در واقع چیزی حدود 5 اینچ است.
امکان تغییر سایز ویجت ها هم وجود دارد و می‌توانید آن‌ها را کوچک‌تر یا بزرگ‌تر کنیدQuick Memo هم که با عملکرد خوبش وجود دارد و به شما امکان گرفتن اسکرین شات در هر جا و نوت برداری بر روی آن‌را می‌دهد.
یک قابلیت خوب دیگر که ال جی بر روی گوشی قرار داده، Slide Aside نام دارد. با کشیدن سه انگشتتان بر روی صفحه نمایش به سمت چپ، در هر برنامه ای که باشید، برنامه به صورت باز مخفی می‌گردد و آماده است که با کشیدن سه انگشت از چپ به راست، برنامه های مخفی شده را ببینید و استفاده نمایید، که البته این قابلیت حافظه رم را بیشتر اشغال می‌نماید، ولی بسیار کاربر دیست.
Q Slide هم که در واقع همان Small Apps در گوشی‌های سونیست که می‌توانید تعدادی از برنامه‌ها را در حین استفاده از دیگر برنامه‌ها، باز نموده استفاده کنید.
نوار Notification هم که همانند دیگر گوشی‌های سطح بالا، پر است از میانبر به بخش‌ها و امکانات مختلف گوشی که کار را بسیار راحت می‌نماید.
قابلیت‌های Smart Screen و Smart Video دقیقا مدل کپی شده Smart Stay و Smart Pause از گوشی‌های سامسونگ هستند. به هر حال، این اولین موردی نیست که ال جی از همتای خود یعنی سامسونگ کپی می‌کند و به کرات تقلید های آشکار این کمپانی را دیده بودیم.
بر طبق این قابلیت‌ها، تا زمانی که دوربین جلوی گوشی صورت کاربر را شناسایی نماید، صفحه نمایش خاموش نمی‌شود و همین طور، در هنگام پخش ویدئو هم تا صورت کاربر برگردانده شود، ویدئو استپ می‌گردد. به هر حال، این قابلیت‌ها در سامسونگ هم چندان کارایی نداشتند.
قابلیت Quiet Mode هم عملکردی شبیه به Do Not Disturb در دستگاه های اپل دارد که می‌توان تماس‌های ورودی را مدیریت نمود.
نهایتا قابلیت One Handded Operation، به کاربر امکان تغییر منوها در هنگام تماس یا ارسال پیامک را می‌دهد که باعث می‌گردد کار با یک دست با گوشی به مراتب راحت‌تر گردد.
در کل، از نظر امکانات نرم افزاری، با یکی از غنی‌ترین گوشی‌های LG آشنا شدیم که کارکرد خوبی دارد، با اینکه کماکان در این زمینه، از هم‌وطنش سامسونگ هنوز عقب است.
اما یکی دیگر از موارد عالی این گوشی، شارژ دهی باتری آن است. باتری این گوشی یک باتری لیتیوم پلیمری 3000 میلی آمپر ساعتیست که عملکرد فوق‌العاده ای را از خود به جای می‌گذارد. با یک مرتبه شارژ گوشی، به راحتی بیش از 1.5 روز با آن می‌توان کار نمود. جالب است که ما صبح گوشی را شارژ نمودیم و پس از یک روز کامل کار با گوشی و انواع تست‌ها، در پایان روز و اواخر شب، هنوز حدود 20 درصد از شارژ گوشی باقی مانده بود که ما را شگفت زده نمود. در واقع، می‌توان عملکرد باتری این گوشی را در بین رقبایش، بی همتا ارزیابی نمود.
اما برسیم به طراحی عجیب و منحصر به فرد این گوشی. اولین موردی که با دیدن گوشی به چشم می‌آید، لبه های بسیار باریک دور صفحه نمایش است. طراحی این گوشی شباهت زیادی به همتایش Optimus G Pro دارد که با وجود قاب باریک اطراف صفحه نمایش، کاربران را به تحسین کمپانی ال جی وا میدارد. با وجود این لبه باریک، G2 یک گوشی خوش دست در بین گوشی‌های بزرگ‌تر از 5 اینچ بازار محسوب می‌گردد. در ضمن، وجود انحنا در محل تلاقی صفحه نمایش و لبه‌ها، حس امنیت بسیار خوبی را به کاربر منتقل می‌نماید. در قسمت پایین صفحه نمایش لوگوی LG قرار دارد و بالای آن هم بلندگو، دوربین و سنسورها جای داده شده‌اند. بر روی لبه های گوشی شکاف یا کلیدی وجود ندارد و فقط شکاف سیم کارت قرار گرفته که البته آن هم تا حدودی مخفیست. البته، لبه پایینی میزبان دو بلندگو و جک 3.5 میلی متری هدفون و درگاه microUSB است.
خوب اینکه در اطراف گوشی هیچ کلیدی وجود ندارد به این علت است که ال جی در یک نو آوری عجیب، کلید های پاور و کنترل صدا را در قسمت زیرین دوربین و بر روی قاب پشتی تعبیه نموده است.
به هر حال تقریبا همه کاربران به خاموش کردن گوشی از روی لبه راست یا بالایی دستگاه عادت کرده‌اند، حال ال جی می‌خواهد یک تنه این عادت را در کاربران تغییر دهد. راستش را بخواهید، با چند روز کار کردن با گوشی هم ما چندان به این موضوع عادت نکردیم، شاید اگر 1 ماه از گوشی استفاده کنید نا خود آگاه به وجود کلید پاور در پشت عادت کنید، اما در مدت زمان کم هرگز. ضمن اینکه، وقتی هم که به این محل قرار گیری عادت نمایید، کار کردن با دیگر گوشی‌ها برایتان سخت خواهد شد.
خوب در مورد قاب پشتی گوشی برایتان بگوییم، قابی که ما را به شدت به یاد گلکسی اس 4 انداخت، چرا که تقریبا جنسی شبیه به همان دارد و شدیدا اثر انگشت بر روی آن باقی می‌ماند و خود نمایی می‌کند، که ترجیح می‌دادیم LG از یک قاب بافت دار استفاده می‌کرد که هم اثر انگشت را جذب نمی‌کرد و هم احساس امنیت بیشتری به کاربر می‌داد.
اما یک نکته منفی دیگر در مورد قرار گیری کلیدها بر روی قاب پشتی، این است که وقتی برای فشردن آن‌ها انگشتتان بر روی قاب پشتی دارد جستجو می‌کند، به احتمال خیلی زیاد لنز دوربین را هم لمس می‌کنید و به همین دلیل احتمالا اغلب اوقات لنز دوربین کثیف خواهد بود. در ضمن، دور کلید پاور یک چراغ هشدار وجود دارد که بر زیبایی گوشی افزوده.
ابعاد این گوشی 138.5×71×8.9 میلی متر است که حدود 143 گرم هم وزن دارد و برای یک گوشی با صفحه نمایش 5.2 اینچی، ابعاد و وزن مناسبی به شمار می‌رود.
متاسفانه، همواره دوربین یکی از نقاط قوت گوشی‌های LG نبوده است. اما در سالی که اکثر کمپانی‌ها، تمرکز زیادی بر روی دوربین گوشی‌های رده بالای خود کرده بودند، LG نیز برای عقب نماندن از این قافله، تمام تلاش خود را کرده تا بتواند دوربینی در خور یک پرچم‌دار بر روی G2 قرار دهد.
همانند اکثر پرچم‌داران اندرویدی امسال، G2 نیز به یک دوربین 13 مگاپیکسلی مجهز کرده و جزو اولین دوربین هاییست که لرزش گیر اپتیکال و فوکوس خودکار 9 نقطه‌ای بهره می‌برد. در ضمن همانند گوشی آیفون 5، ال‌جی نیز بر روی لنز دوربین G2 یک محافظ از جنس یاقوت برای جلوگیری از خش افتادن آن قرار داده است. اما برای یک کاربر، این کیفیت نهایی عکس‌های گرفته شده است که فاکتور مهم خواهد بود. خوشبختانه در این زمینه با یک دوربین فوق‌العاده بر روی گوشی G2 مواجه هستیم. کیفیت عکس‌های گرفته شده با دوربین این گوشی فوق العادست و به راحتی می‌تواند با بهترین‌های بازار نظیر Samsung Galaxy Note 3 و iPhone 5 رقابت کند. عکس‌های گرفته شده جزئیات زیادی را نشان داده، رنگ‌های آن‌ها کاملا طبیعیست و نویز تصاویر کم است. هر چند که شاهد مقداری نویز در شرایط نوری ضعیف هستیم ولی کیفیت عکس‌ها همچنان رضایت‌بخش و قابل‌قبول می‌باشد. به علاوه فلاش LED پرقدرت G2 می‌تواند تا حد زیادی در کاهش نویز تصاویر کمک کند.
رابط کاربری نرم‌افزار دوربین کمی تغییر کرده و شبیه رابط کاربری نرم‌افزاری دوربین گوشی‌های سامسونگ شده. از مهم‌ترین امکانات نرم‌افزاری دوربین G2 می‌توان به قابلیت عکاسی Shot and Clear (برای حذف سوژه‌ای خاص از تصویر)، عکاسی 360 درجه‌ای، عکاسی دوتایی (عکاسی همزمان با دو دوربین گوشی)، Time Catch Shot (برای گرفتن چند عکس پیش از فشار دادن شاتر)، عکاسی HDR و پانوراما اشاره کرد.
اما خوبی‌های دوربین G2 به همین جا ختم نمی‌شوند! به لطف پردازنده بسیار قدرتمند Snapdragon 800 موجود در این گوشی، G2 می‌تواند با کیفیت Full HD 1080p و با سرعت 60 فریم بر ثانیه فیلم‌برداری کند.
LG برای علاقه‌مندان به تماس‌های تصویری، یک وب کم 2.1 مگاپیکسلی در بالای صفحه نمایش قرار داده که می‌تواند با کیفیت Full HD 1080p فیلم‌برداری کند و کیفیت بسیار خوبی دارد.
در آخر، پیشنهاد میکنیم ویدئوی تبلیغاتی بسیار زیبای ال جی را در مورد عملکرد لرزشگیر دوربین این گوشی در دیجی کالا تیوی ( با کلیک بر روی اینجا ) تماشا فرمایید تا بیشتر با این قابلیت مفید آشنا شوید.
جمع بندی
در کل، با یک گوشی بسیار قدرتمند آشنا شدیم که با وجود همه مزایایش، معایبی هم دارد که نمی‌توان از آن‌ها چشم پوشی نمود. عیب بودن یا نبودن قرار گیری کلیدها در پشت گوشی را بر عهده کاربران می‌گذاریم، اما بدنه تمام پلاستیکی گوشی چیزی نیست که در موردش شک به دل راه بدهیم، و مسلما ترجیح می‌دادیم با یک گوشی با کیفیت‌تر طرف بودیم. اما طراحی جلوی گوشی به واقع خوشحال کننده و دوست داشتنی بود. در ضمن، دوربین عالی گوشی هم یکی دیگر از موارد محرک کاربران برای خرید گوشیست. از عملکرد فوق‌العاده باتری هم که به هیچ عنوان نمی‌توان چشم پوشی نمود. به همه این‌ها، یک صفحه نمایش 5.2 اینچی بسیار دوست داشتنی از نوع IPS را هم اضافه کنید. در هر حال، پرچم دار جدید ال جی، از نظر ما یک گوشی شایسته است که می‌تواند در گوی رقابت با پرچم داران دیگر کمپانی‌ها قرار گیرد و برای ال جی، موفقیت‌های بیشتری را کسب نماید.در جدول زیر سعی نمودیم به شما در انتخاب گوشی مورد نظرتان کمک نماییم. پس با مطالعه این جدول، با رقبای اصلی در این سطح آشنا شوید.
با کلیک بر روی تصویر زیر می‌توانید به بررسی دقیق‌تر محصولات بپردازید.
هواوی7
Huawei Ascend P7
در اواسط بهار سال 2014 میلادی بود که شرکت هواوی از پرچم‌دار جدید، شیک و خوش‌رنگ و لعاب خود به نام Ascend P7 طی مراسمی در پاریس رونمایی به عمل آورد. این گوشی دنباله‌ای برای پرچم‌دار سال گذشته هواوی یعنی Ascend P6 به حساب می‌آید که توانست عنوان باریک‌ترین اسمارت فون دنیا را به نام خود ثبت نماید. هر چند به مدل جدید چنین عنوانی اطلاق نمی‌شود، اما شرکت هواوی در این محصول تعداد بسیار زیادی ویژگی و قابلیت‌های قابل توجه را در ضخامتی 6.5 میلی‌متر اینچی کنار هم گرد آورده است. درست مانند P6، مدل P7 نیز با مواد درجه یک و اعلا ساخته شده است. P7 یک صفحه نمایش پنج اینچی از نوع IPS به خود می‌بیند که دارای رزولوشنی 1920 در 1080 پیکسل و با تراکم پیکسل بالای 441ppi می‌باشد. اندروید نصب شده بر روی این اسمارت فون نسخه‌ی 4.4.2 KitKat است؛ اما نکته بارز این سیستم عامل، رابط کاربری اختصاصی هواوی یعنی Emotion UI 2.3 است که بر روی آن قرار دارد. این اینترفیس ویژگی‌های زیاد و خوبی را به این نسخه از اندروید اضافه کرده است. مغز متفکر P7 را چیپ ست Kirin 910T با معماری ARM تشکیل می‌دهد. بر روی این چیپ یک پردازنده‌ی 4 هسته‌ای Cortex A9 دیده می‌شود که می‌تواند تا 1.8 گیگاهرتز فعالیت داشته باشد. در تست‌های انجام شده، این CPU عملکرد قابل قبولی داشت اما در حقیقت نمی‌تواند به پای پردازنده های قدرتمندی چون Krait 400 برسد. میزان رم پرچم‌دار امسال شرکت هواوی نسبت به پرچم‌دار سال گذشته‌ی خود تغییری نکرده و همان 2 گیگابایت حفظ شده است که به خوبی از عهده برنامه‌های نصب‌شده برخواهد آمد و نگرانی جدی از این بابت وجود ندارد. حافظه داخلی 16 گیگابایتی P7 نیز تقریبا کفاف نیاز اکثر کاربران خود را می‌دهد، با این حال یک درگاه کارت MicroSD نیز برای افزودن حافظه بیشتر در آن تعبیه شده است. اما در پشت P7 یک دوربین 13 مگاپیکسلی با LED فلاش جا خوش کرده که سنسور نسل چهارم سونی را حمل می‌کند. اما نکته مثبت این گوشی در بحث دوربین، 8 مگاپیکسل بودن دوربین جلوی آن است. با چنین دوربینی و قابلیت Panorama Selfie آن، چه عکس‌های زیبایی که نمی‌توان با P7 تهیه کرد! در نهایت یک باتری لیتیوم یونی با ظرفیت 2500 میلی‌آمپر ساعت برای این پرچم‌دار در نظر گرفته شده که به گفته شرکت هواوی می‌توانید تا 15 ساعت در حالت 3G با آن صحبت کنید. حالت استندبای آن اما به رقم 400 ساعت خواهد رسید. این تمام ویژگی‌های مهم Ascend P7، پرچم‌دار سال 2014 هواوی است. در نهایت باید یک نکته را یادآور شد که این Ascend P6 بود که سبب شد تا نام و برند شرکت هواوی در اذهان عمومی دنیا نقش ببندد. حال شرکت هواوی با تولید Ascend P7 قصد دارد تا نام این کمپانی را در صنعت تلفن همراه تثبیت کند. خواننده‌ی نقد و بررسی Huawei Ascend P7 در دیجی کالا می‌باشید.طراحی و ساخت
به علت طراحی بسیار نزدیک و شبیه به هم Ascend P7 و P6، تشخیص آن‌ها از یکدیگر کمی برای کاربران دشوار خواهد بود. در نگاه اول ممکن است کاربران گمان کنند که P7 از فلز برس خورده تشکیل شده است؛ اما باید گفت که این قاب به ظاهر فلزی، از شیشه ساخته شده که جنس بسیار مرغوبی را دارد. به واقع جنس بدنه‌ی گوشی به گونه ای است که به فلز بسیار شبیه است.همان طور که می‌دانید پرچم‌دار قبلی شرکت هواوی یعنی Ascend P6 توانسته بود با ضخامت 6.2 میلی متر لقب باریک‌ترین اسمارت فون دنیا لقب بگیرد. اما اکنون با افزایش ضخامت 0.3 میلی متری P7 نسبت به P6، این لقب از این گوشی هوشمند سلب شده است. با همه‌ی این اوصاف، باز هم می‌توان پرچم‌دار سال 2014 شرکت هواوی را با 6.5 میلی متر ضخامت جزو باریک‌ترین اسمارت های دنیا به حساب آورد. همچنین P6 ابعادی به طول 139.8 و عرض 68.8 میلی متر دارد. با توجه به رشد 0.3 اینچی صفحه نمایش و کلا ابعاد این گوشی نسبت به نسل قبل، وزن آن هم 4 گرم سنگین‌تر شده است تا این گوشی 124 گرم سنگینی داشته باشد. در واقع این مقدار وزن، برای اسمارت فونی با این اندازه بسیار خوب می‌باشد. درست مانند P6 مدل P7 نیز با مواد درجه یک و اعلا ساخته شده است؛ یک حاشیه فلزی دور گوشی را پوشانده و جلو و پشت گوشی نیز با سپرهای قدرتمند گوریلا گلس 3 محافظت می‌شود.
بالای
صفحه نمایش این گوشی، یک دوربین دوم باکیفیت 8 مگاپیکسلی حضور دارد که
رزولوشن بسیار بالایی را به همراه دارد. در کنار آن سنسور مجاورت و خروجی
صدای مکالمه جا خوش کرده‌اند. با توجه به قرارگیری دکمه های Back، Home و
Menu بر روی صفحه نمایش، کلیدهای لمسی خازنی در پایین صفحه نمایش حذف
گردیده و تنها نام Huawei در حاشیه‌ی پایین این نمایشگر دیده می‌شود.
لبه‌ی
سمت راست این پرچم‌دار، تجمع اصلی دکمه های آن می‌باشد. در بالای این لبه
کلید کنترل صدا قرار دارد. کمی پایین‌تر، دکمه‌ی گرد پاور/قفل صفحه نمایش
به چشم می‌خورد که در مکان بسیار مناسبی طراحی شده است. در نهایت به ترتیب
دو درگاه microSD و miniSIM در پایین دکمه‌ی پاور وجود دارند که به وسیله‌ی
کاور پوشیده شده است. لبه‌ی سمت چپ عاری از هر شکاف یا کلیدیست.
لبه‌ی
بالایی این گوشی نیز میزبان جک 3.5 میلی متری صدا است. همچنین یک میکروفون
ثانویه جهت حذف سر و صدای اضافی و ضبط ویدئویی استریو، در سمت راست این جک
حضور دارند.
میکروفون
اصلی و پورت microUSB هم در لبه‌ی پایینی این دستگاه حضور دارند. گفتنی
است که این لبه همچنان به حالت گرد می‌باشد و خبری از لبه های تیز و زاویه
دار نیست.
در
گوشه‌ی سمت چپ قاب پشتی، لنز دوربین 13 مگاپیکسلی و در کنار آن فلاش LED
وجود دارند. در پایین پنل پشتی این گوشی، اسپیکر آلومینیومی آن قرار دارد.
در
مجموع به علت استفاده‌ی شیشه در قاب جلو و قاب پشت این پرچم‌دار، همچنین
پوشیده شدن آن توسط نواری فلزی، خود به خود و به طور ناخودآگاه ذهن کاربران
را یاد تلفن‌های شرکت اپل می‌اندازد؛ ولی به هیچ عنوان نمی‌توان منکر جنس
بدنه‌ی بی نظیر P7 شد.
صفحه نمایش
صفحه نمایش P7 نسبت به P6 پیشرفتی قابل توجه و چشمگیر داشته است. شرکت هواوی نمایشگر پرچم‌دار امسال خود را به 5 اینچ رسانده تا نسبت به نسل قبل خود رشد 0.3 اینچی داشته باشد. اما این شرکت چینی تنها به افزایش اندازه‌ی صفحه نمایش P7 بسنده ننموده و کیفیت آن را هم نسبت به P6 بهبود بخشیده است. نمایشگر IPS این گوشی، رزولوشن 1080 در 1920 پیکسل معادل با کیفیت Full HD را ارائه می‌دهد. تراکم پیکسلی آن نیز رقم بالا و خیر کننده‌ی 441ppi را بیان می‌کند که این میزان در میان صفحه نمایش‌های Full HD کم نظیر است. رنگ‌های به نمایش درآمده در این صفحه، عالی بوده و رنگ سیاه در آن از تاریکی خوبی برخوردار است. کنتراست رنگ‌ها قابل قبول بوده و هیچ اعوجاجی در تصاویر دیده نشد. زوایای دید در این گوشی بسیار عالی بودند به طوری که ما را مجذوب خود نمود. انعکاس نور این نمایشگر، به دلیل روشنایی بالا و قابل قبول آن، حتی در زیر نور مستقیم آفتاب هم رضایت بخش بود و نوشته ها خوانا بودند. اما صفحه نمایش P7 یک قابلیت ویژه دارد که به کاربران اجازه می‌دهد تا با دستکش به کار با این گوشی بپردازند. البته برای استفاده از این قابلیت P7 باید آن را از منوی تنظیمات فعال نمایید. گفتنی است که حالت Gloves Mode در این دستگاه، مصرف باتری را به طور چشمگیری بالا می‌برد؛ از این رو برای کاهش مصرف باتری مجبور خواهید بود تا در مواقعی که به این قابلیت احتیاجی ندارید، آن را غیر فعال نمایید. در مجموع نمایشگر P7 کیفیت بی نظیری داشت تا چشمان هر کاربری را به خود خیره نماید.دوربین
در پشت P7 یک دوربین با کیفیت 13 مگاپیکسلی جا خوش کرده است که سنسور نسل چهارم سونی را حمل می‌کند و می‌تواند عکس هایی با حداکثر وضوح تصویر 4160 در 3120 پیکسل ثبت نماید. همچنین می‌توانید با دوربین این گوشی با کیفیت Full HD و با سرعت 30 فریم بر ثانیه فیلم برداری نمایید. در کنار این دوربین یک فلاش LED قرار دارد تا در محیط‌های کم نور، عکس‌های با کیفیتی ثبت نماید. با استفاده‌ی تنها یک فلاش LED در P7 مشخص می‌شود که هواوی تمرکز ویژه ای بر روی عکاسی در شب این گوشی نداشته و مانند بسیار گوشی‌های دیگر به یک فلاش بسنده نموده است. اما نکته مثبت این گوشی در بحث دوربین، 8 مگاپیکسلی بودن دوربین جلوی آن است. با چنین کیفیت دوربینی، مطمئنا P7 نظر تمام کسانی که عاشق گرفتن عکس‌های Selfie هستند را به خود جلب می‌نماید. علاوه بر این، دوربین دوم این پرچم‌دار مانند دوربین پشت، قابلیت عکاسی به صورت پانوراما و Beauty Shot را داراست.از نظر کیفیت عکس‌ها می‌توان گفت که P7 تصاویر را باکیفیت و جزئیات خوبی ثبت می‌کند و رنگ‌ها نیز به صورت خیلی طبیعی و نزدیک به واقعیت شکل می‌گیرند. اما در طرف مقابل دوربین این گوشی در مقایسه با دوربین‌های دیگر با لنز 13 مگاپیکسلی نظیر گلکسی S4، کمی دارای نویز بود. بدون هیچ شکی می‌توان گفت که دوربین P7 نسبت به P6 پیشرفت قابل ملاحظه ای داشته است؛ اما در مقایسه با سایر 13 مگاپیکسلی های بازار، کمی کیفیت پایین‌تری دارد. در مجموع ما این قول را به شما می‌دهیم که دوربین این گوشی به خصوص دوربین جلوی آن به خوبی هر چه تمام‌تر، نیاز کاربران را برطرف می‌نماید.
سخت افزار
در زیر روکش پشتی P7، چیپ ست Kirin 910 با معماری ARM دیده می‌شود. بر روی این چیپ، یک پردازنده‌ی 4 هسته‌ای Cortex A9 قرار دارد که می‌تواند تا 1.8 گیگاهرتز به پردازش دستورات در این گوشی بپردازد. در تست‌هایی که انجام شده، این CPU به شکل خوبی از عهده کارها بر آمده اما اگر صادق و رو راست باشیم، نمی‌تواند خود را به پای پردازنده ای چون Krait 400 برساند. در کنار این پردازنده، چیپ گرافیکی Mali-450MP4 بر روی چیپ اصلی این گوشی قرار دارد تا وظایف گرافیکی در این گوشی را به نحو احسن انجام دهد. بر روی کاغذ، هواوی اسند P7 از قدرت چشمگیری برخوردار نیست و شاید نتوان پردازنده‌ی این گوشی را در حد یک پرچم‌دار دانست؛ در عمل نیز، نتیجه به همین صورت بود. حرکت بین منوها اندکی با کندی روبرو بود و برنامه های گوناگون نظیر دوربین کمی با تاخیر باز می‌شدند. به هر حال این مکث‌های گاه و بی گاه در این پرچم‌دار، قابل چشم پوشی نیست چرا که کاربران از گوشی‌ای که نام پرچم‌دار را با خود یدک می‌کشد، انتظار بیشتر از این دارند. اما بازی هایی نظیر Asphalt 8 به راحتی و نرمی در P7 اجرا شدند که نشان از عملکرد خوب این پرچم‌دار در بازی‌های سنگین دارد. به نظر می‌رسد که این مکث‌های اندک، به خاطر رابط کاربری مخصوص شرکت هواوی است که آن را سنگین نموده. در بحث رم نیز این پرچم‌دار، با رمی 2 گیگابایتی به خوبی از عهده برنامه‌های نصب‌شده برخواهد آمد و نگرانی جدی از این بابت نخواهید داشت. حافظه داخلی 16 گیگابایتی P7 نیز تقریبا کفاف نیاز اکثر کاربران خود را می‌دهد، با این حال یک درگاه کارت MicroSD نیز برای افزودن حافظه بیشتر در آن تعبیه شده که می‌تواند تا 64 گیگابایت از این کارت حافظه جانبی پشتیبانی نماید.نرم افزار
شرکت هواوی، بالاترین ورژن سیستم عامل اندروید یعنی نسخه‌ی KitKat را به طور پیش فرض برای پرچم‌دار جدید خود به کار برده است. اما با توجه به ارائه و انتشار نسخه‌ی جدید سیستم عامل اندروید در ماه های بعد، انتظار می‌رود تا نسخه‌ی به روز آن برای این پرچم‌دار برسد. اما نکته بارز این محصول، رابط کاربری اختصاصی هواوی یعنی Emotion UI 2.3 است که ویژگی‌های بسیار زیادی را به این نسخه از اندروید اضافه کرده است. ویژگی‌هایی چون تغییر دلخواه تم، میانبرهای لاک اسکرین، تعداد زیادی ویجت و ...از برنامه ها و ویژگی‌های اصلی این گوشی می‌توان به موارد زیر اشاره نمود. Harassment Filter برنامه ای شبیه به ابزار بلاک مزاحم تلفنی، حالتی به نام Do Not Disturb، آنتی ویروس آماده به خدمت، مد Power Saving و یک مدیریت هشدارها. همچنین هواوی یک برنامه ضد تبلیغاتی یا Ad Blocker نیز به UI خود اضافه نموده که مطمئنا باب میل جناب گوگل تبلیغات‌چی نخواهد بود!
باتری
Ascend
P7 یک مدل باتری لیتیوم یونی با ظرفیت 2500 میلی‌آمپر ساعت به خدمت دارد
که به گفته هواوی می‌توانید تا 15 ساعت در حالت 3G با آن صحبت کنید. حالت
استندبای آن اما به رقم 400 ساعت خواهد رسید و در مجموع 3.5 ساعت برای شارژ
کامل آن زمان نیاز است. به طور کلی با استفاده‌ی معمول از گوشی، باتری این
دستگاه می‌تواند تا بیش از یک روز دوام آورد. اما در استفاده های بیش از
این می‌بایست این گوشی را حداقل یک بار در روز و یا بیشتر شارژ نمایید.
جمع بندی
پیش از این، شرکت هواوی در P6، توانایی خود را در خلق اثر هنری و زیبا به همگان ثابت نموده بود. امسال هم برای این که این شرکت اثبات نماید که این سبک طراحی را در دستور سیاست ساخت تمام پرچم‌داران خود قرار داده است، Ascend P7 را در نهایت زیبایی خلق نموده که باید این شرکت را از این بابت و با تمام وجود ستود. به هر حال شرکت صاحب نام هواوی گوشی Ascend P7 را به عنوان پرچم‌دار جدید خود در سال 2014 معرفی کرد تا این گوشی بتواند از نام، آبرو و اعتبار این کمپانی چینی به نحوی شایسته دفاع نماید و البته بتواند به جنگ با رقبای سرسختی نظیر Samsung Galaxy S5، hTC M8، Sony Xperia Z2 و LG G3 برود. هواوی با علم بر این موضوع، پرچم‌دار جدید خود را به خوبی تجهیز کرده تا در این رقابت نفس گیر، بازنده میدان لقب نگیرد. بارزترین ویژگی P7 طراحی آن می‌باشد که به خوبی توانسته راه نسل قبلی خود را ادامه دهد. صفحه نمایش این گوشی، هم در اندازه و هم در کیفیت رشد چشم گیری داشته است. هواوی، صفحه نمایش P7 را به 5 اینچ و به کیفیت Full HD رسانده تا در این زمینه همپای سایر شرکت‌ها پیش رود. دوربین عقب و به خصوص دوربین جلو، نیز با کیفیت مثال زدنی در این گوشی آورده شده تا نیاز کاربرانی که به عکاسی Selfie علاقه‌ی وافری دارند، به طور کامل برطرف کرده باشد. سیستم عامل این پرچم‌دار هم در زمان ارائه کاملا به روز بوده و امید می‌رود که برخلاف نسل قبلی خود، آپدیت های سیستم عاملی و نرم افزاری را دریافت نماید. تا به این جای کار Ascend P7 اصلی‌ترین ویژگی‌های یک پرچم‌دار را دارا بوده اما فاکتوری که ممکن است کمی این پرچم‌دار را نسبت به سایر رقبا عقب بیندازد، پردازنده‌ی آن می‌باشد. پردازنده‌ی Cortex A9 این گوشی نسبت به سایر پرچم‌داران سال 2014 که عموما از Krait 400 بهره می‌برند، ضعیف‌تر می‌باشد. در آخر P7 از مشخصه محبوبی برخوردار است که شرکت‌های رقیب نظیر سامسونگ، سونی و اچ تی سی از آن بی بهره‌اند. P7 دقیقا مشابه P6 قیمتی بسیار مناسب و مقرون به صرفه دارد که سبب می‌شود تا کاربران در خرید این پرچم‌دار بیشتر وسوسه شوند. البته مقایسه‌ی این گوشی با پرچم‌داران سال گذشته‌ی کمپانی‌های مختلف، به هیچ عنوان قیاس اشتباهی تلقی نمی‌شود؛ چرا که چه از لحاظ امکانات و چه از لحاظ قیمتی تقریبا برابر می‌باشند و تنها تمایز آن‌ها، تفاوت در سال ساختشان می‌باشد.مزایا:
قطر و وزن بسیار کم
طراحی و کیفیت ساخت چشم نواز
صفحه نمایش 5 اینچی از نوع IPS با کیفیت Full HD
رابط کاربری اختصاصی هواوی (Emotion UI 2.3)
دو گیگابایت حافظه‌ی رم
برخورداری از آخرین نسخه‌ی اندروید (KitKat) در زمان ارائه
دوربین اصلی با کیفیت 13 مگاپیکسل
دوربین دوم با کیفیت 8 مگاپیکسل
پشتیبانی از کارت حافظه جانبی microSD تا 64 گیگابایت
قیمت مناسب و مقرون به صرفه
طراحی و کیفیت ساخت چشم نواز
صفحه نمایش 5 اینچی از نوع IPS با کیفیت Full HD
رابط کاربری اختصاصی هواوی (Emotion UI 2.3)
دو گیگابایت حافظه‌ی رم
برخورداری از آخرین نسخه‌ی اندروید (KitKat) در زمان ارائه
دوربین اصلی با کیفیت 13 مگاپیکسل
دوربین دوم با کیفیت 8 مگاپیکسل
پشتیبانی از کارت حافظه جانبی microSD تا 64 گیگابایت
قیمت مناسب و مقرون به صرفه
معایب:
پردازنده‌ی نسبتا ضعیف نسبت به رقبا